poezja: Miłość (Józef Czechowicz)
przedświt się czule czołgał przez mroczne puszcze i chaszcze noc przed nim płynęła wołgą górą krążyła jak jastrząb u dróg ciemnych z niebem twarzą w twarz chaty tłoczyły się w ciżbie miłość bez gwiazd...
poezja: Gdy pochylisz nade mną twe usta… (Maria Pawlikowska-Jasnorzewska)
Gdy pochylisz nade mną twe usta pocałunkami nabrzmiałe usta moje ulecą, jak dwa skrzydełka ze strachu białe — krew moja się zerwie, aby uciekać daleko, daleko, i o twarz mi uderzy płonącą czerwoną rzeką....
poezja: Snuć miłość (Adam Mickiewicz)
Snuć miłość, jak jedwabnik nić wnętrzem swym snuje, Lać ją z serca, jak źródło wodę z wnętrza leje, Rozwijać ją jak złotą blachę, gdy się kuje Z ziarna złotego, puszczać ją w głąb, jak...
poezja: Pozwól mi mówić… (Kazimierz Laskowski)
Pozwól mi mówić… Bo gdy mówię do cię, To każde słowo zmieniam w pocałunek! Każdą myśl w lubej zanurzam pieszczocie. Do miękkich włosów, jak do złotych strunek, Przylegam dźwiękiem, dzwonię o pierś białą I,...
poezja: *** (Bolesław Leśmian)
Hasło nasze ma dla nas swe dzieje tajemne: Lampa, gdy noc już zdąży świat mrokiem owionąć, Winna zgasnąć w tej szybie, a w tamtej zapłonąć. Na znak ten oddech tracę. Już schody są ciemne....
poezja: Kosmaty faun za nimfą biegnie jasnoudą (Jan Kasprowicz)
Kosmaty faun za nimfą biegnie jasnoudą, Z daleka już w jej ciało wgryza się oczyma, Rży, parska, oddech chwyta, szorską pierś wydyma, Korzeni gardząc splotem i kamienną grudą. A ona, drwiąc serdecznie z czarnego...
poezja: Rozmowa (Ludwik Maria Staff)
Smutne oczy masz, dziewczę, i cierpiące usta, Łzy wyryły-ć pod okiem smugi sino-czarne… — Kocham, kocham, włóczęgo, przetom jako chusta Jest blada. Krew wypiły mi te noce parne. Tak tęsknisz do spotkania z swym...
poezja: Pod wrażeniem (Kazimierz Przerwa-Tetmajer)
Kiedy na oczy srebrno-szafirowe spuści powieki i na wznak upadnie, i leży miękko, sennie i bezwładnie, lekko schylając ku ramieniu głowę — a płomień gazu, co nad nami płonie, półnagą stroi ją w światła...
poezja: Nie odchodź… (Kazimiera Zawistowska)
Nie odchodź… jako motyl świt się jeszcze waży Na krawędzi północy… jeszcze sen kołysze Chryzantemy w ogrodzie i majaki pisze… Nie odchodź… czarne malmy czuwają na straży… Żar jako płomień złoty zmącił me zacisze,...
poezja: Niechaj nikt nie wie (Wacław Rolicz-Lieder)
Niechaj nikt nie wie, że się nasze oczy W najwymowniejszym spotkały spojrzeniu, Niechaj nikt nie wie i domysł swój toczy W nie pogłębionej zagadki półcieniu. Niechaj nikt nie wie, jak zwał się kraj ony,...