Źródło: Pexels.com

Gówniara

Była najlepszą koleżanką mojej córki, Joasi. Gdy zauważyła, że wlepiam w nią pożądliwe spojrzenia, częściej niż do tej pory, zaczęła nosić krótkie spódniczki, obcisłe dżinsy, bluzki z głębokim dekoltem, dopasowane t-shirty. Oficjalnie uprzejma i grzeczna, jak to wobec ojca koleżanki, gdy tylko zostawała ze mną sam na sam, co nader często prowokowałem, stawała się wyzywająca i arogancka. Na moje pytania odpowiadała nonszalancko i zdawkowo, z bezczelnym uśmieszkiem, bo zorientowała się, że taki sposób bycia, “bierze mnie na maxa”. – “Bezczelna gówniara.” – Myślałem, podglądając przez uchylone drzwi pokoju córki, jak zakłada nogę na nogę, zadzierając spódniczkę aż do majtek, eksponując pełne, apetyczne uda i bardzo zgrabne nogi. Świadoma faktu, że zerkam na nią, niby nieświadomie, mimowolnie, w roztargnieniu, zaczynała gładzić się po udzie, po pupie, dotykać bujnych piersi.

Postanowiłem coś z tym zrobić, jakoś to opanować. Męczyłem się… Zdobyłem więc numer jej komórki.

Po wymianie smsów, zgodziła się na spotkanie w mojej garsonierze, o której żona nie miała pojęcia.

Przycupnąwszy na skraju krzesła, bezmyślnie przerzucając kanały w telewizji, czekałem aż się zjawi. Przesłała smsa: “Zaraz będę. Chcę zobaczyć, jak się onanizujesz. Dlatego, gdy wejdę, masz być nago.”

Wkroczyła bez pukania. Nie miałem na sobie nic i stałem na baczność na środku pokoju. Rozejrzała się, nonszalancko zlustrowała mnie od dołu do góry i rozwaliła się w fotelu. Po raz kolejny mogłem podziwiać jej wspaniałe, pełne, zgrabne uda.

– Będziesz się tak gapił? – skarciła mnie niczym chłopca.

Zapaliła papierosa. Podałem jej popielniczkę. Moje sterczące jak drąg przyrodzenie zakołysało się o metr przed nią. Zaciągnęła się i omiotła mnie spojrzeniem. Wolno, prowokująco, zmieniła ułożenie nóg. Nie obciągnęła spódniczki. Strzepnęła popiół na podłogę.

– O ile dobrze pamiętam, jeszcze nie udzieliłam ci prawa do patrzenia na mnie – powiedziała z manierą znudzonej, ale już doświadczonej dominy, przyglądając się z uwagą papierosowi, swoim dłoniom i paznokciom.

Opuściłem wzrok.

– Przepraszam…

– Co z tego, że kurwa, przepraszasz… Masz wykonywać rozkazy – spiorunowała mnie wzrokiem.

Ponownie strzepnęła popiół.

– Pisałeś w smsie, że masz dla mnie prezent… – wróciła do obojętnego, zblazowanego tonu rozglądając się wokoło.

– Bieliznę… „Triumpha”… majtki, stanik, rajstopy… – mówiłem niepewnie, nieśmiało.

Uśmiechnęła się ironicznie. Rzuciła papierosa na podłogę i zdusiła podeszwą.

– Skąd wiesz, że będą mi się podobać… – parsknęła pogardliwie, ponownie otaksowała moją fizis i bez skrępowania wlepiła wzrok w nabrzmiały, sztywny i pulsującym rytmicznie objaw podniecenia. Poczułem się rozkosznie… uprzedmiotowiony. To właśnie muszą czuć striptizerki, szczególnie te, które lubią rozbierać się publicznie… Tak mi się wtedy wydawało.

Gapiła się na mnie przez kilka minut bez słowa. Ja zaś stałem przed nią, nieruchomy niby posąg, za wzrokiem wbitym w podłogę. I zastanawiałem się, co będzie dalej.  „Gówniara!…”, przemknęło mi przez myśl. Właśnie to mnie podniecało najbardziej: że była „gówniarą”.

– Na kolana! – usłyszałem.

Padłem, jak absolutnie oddany niewolnik przed władczynią. Uśmiechnęła się z zadowoleniem i zaczęła hipnotycznie kiwać stopą.

– Możesz sobie trzepać, skończysz, gdy pozwolę – w jej głosie było rozbawienie.

Wlepiłem spojrzenie w oszałamiająco ponętne nogi i zacząłem robić to, na co od dawna miałem tak wielką ochotę.

– Korzystaj, masz jedyną okazję, bo rzadko noszę spódniczkę i tak prędko ich za darmo nie zobaczysz.

Nabijała się ze mnie, tatuśka swojej najlepszej koleżanki.  Wstała i ocierając się o mnie, wolno podeszła do wieszaka. Przeszukała kieszenie mojej kurtki i wyjęła portfel. Wróciła na fotel. Zaczęła przeglądać zawartość. Spojrzała na mnie, sapiącego, jęczącego.

– Ile możesz mi dać na taksówkę? – zapytała od niechcenia, raczej retorycznie. I demonstracyjnie przełożyła z portfela do torebki dwa banknoty stuzłotowe. A potem uśmiechnęła, tym razem słodko.

– Zostawiłam ci „dychę”… – zawiesiła głos. – Czy słyszę „Dziękuję, proszę pani”?

– Dziękuję, proszę pani – wyjęczałem, po raz kolejny wstrzymując wytrysk.

– Proszę – odpowiedziała z udawaną uprzejmością.

Przez kilkanaście sekund obserwowała w milczeniu, jak prężę się przed nią na kolanach,  z najwyższym trudem walcząc, żeby nie skończyć bez pozwolenia na wytrysk… Jej pozwolenia.

Na stoliku leżała moja komórka. Sięgnęła po nią.

– Który numer jest do twojej żony?

– Ten zaczynający się na 600…

Wpisała do swojego smartfona.

– Gdybyś był niegrzeczny, żonka dostanie smsa albo dziwny telefon – obwieściła złowieszczo.

I znowu wpatrzyła się we mnie, „pracującego” nad sobą na podłodze, wlepiającego wzrok w jej nogi.

Ponownie wstała. Podeszła blisko, bardzo blisko. Jej uda prawie dotykały mojego czoła. Widziałem jedwabistą skórę nóg pod siatką cielistych rajstop, tuż przy twarzy.

– A teraz powiedz mi jakiś komplement. – usłyszałem nad sobą.

Milczałem przez kilka sekund, zaskoczony. Omalże czując ciepło tych boskich ud, wlepiając w nie pożądliwy wzrok, trudno było zebrać myśli.

– Kocham cię… – Nie wiem, dlaczego w tym momencie pomyślałem, że ta oczywista bzdura jej się spodoba.

Wybuchła śmiechem.

– Naprawdę? Jak bardzo?

– Bardzo, jak niewolnik swoją wspaniałą panią… Jestem niczym, jestem śmieciem, a ty jesteś wszystkim, genialną dziewczyną, jedyną w swoim rodzaju, najwspanialszą, z cudownym ciałem… nogami… udami…

Klęczałem. Onanizowałem się. Stała przy mnie, taka wspaniała, w pełnym rozkwicie bujnej kobiecości, niczym antyczna bogini, samowolna, wyniosła, nieobliczalna. Wiedziała, że może zrobić ze mną wszystko.

Pochyliła się i splunęła kilka razy. Ślina spadła na moją głowę.

– Prezent ode mnie… Jak wyjdę, możesz sobie to zlizać.

Skierowała się do drzwi.

– A teraz możesz się spuścić. – Odwróciła się będąc już na progu.

Kilka ruchów dłoni wystarczyło, żebym eksplodował. Uśmiechnęła się ironicznie.

– No, to prawie tak, jakbyś mnie przeleciał… Ciekawe, co by na to powiedziała Aśka?

Wyszła, zostawiając mnie nagiego, rozedrganego jeszcze, klęczącego przed plamą wilgoci na podłodze.

Nie zamknęła za sobą drzwi. Otwarte na oścież, dawały możliwość wglądu do pokoju każdemu, kto szedłby korytarzem.

Usłyszałem zbliżające się kroki! W panice zerwałem się na równe nogi. Zamknąłem drzwi z hukiem.

– Gówniara!

metindemiralay, „kkk 14”, CC BY-NC-ND 3.0

Pani od chemii

Tamtego popołudnia szedłem opustoszałym o tej porze dnia korytarzem budynku mojej podstawówki. Zza zamkniętych drzwi nauczycielskiej toalety usłyszałem szum spłuczki klozetowej. Po kilkunastu sekundach wyszła z niej nasza surowa i piękna pani od chemii. Wyobraźcie sobie Monicę Bellucci około trzydziestki, w faszystowskim mundurze i o takimże sposobie bycia. Nosiła zawsze ciemne kostiumy, czyli doskonale skrojone żakiety (tak mówiły dziewczyny, gdy o niej plotkowały) oraz krótkie spódnice. Miała fantastyczne nogi, bujne i cudownie wymodelowane kształty – pupę, biodra, piersi. Wobec uczniów zachowywała się wyniośle, pogardliwie. I najczęściej była w złym humorze. Uśmiech i pogodny nastrój rezerwowała tylko dla innych nauczycieli.

A tak właściwie, to była prostacka i wulgarna. Potrafiła ciskać inwektywami. Trochę delikatniej obchodziła się z dziewczynami. Natomiast chłopaków tępiła. Tolerowała jedynie zniewieściałych kujonów.

Zatem, wyszła z toalety i zniknęła za drzwiami pokoju nauczycielskiego. W ogóle mnie nie zauważyła. A może zauważyła, ale zignorowała, potraktowała niczym powietrze. Jak to ona.

Przystanąłem. Wokoło panowały cisza i bezruch. Przyszedł mi do głowy pewien pomysł… Od jakiegoś czasu z pasją praktykowałem dopiero co odkryty, zgubny nałóg masturbacji. Ale „trzepanie” w bezpiecznej, intymnej atmosferze własnego pokoju przestało mi wystarczać.

Wśliznąłem się do nauczycielskiej toalety. Ogarnęło mnie nieopanowane podniecenie. Szybko zdjąłem z siebie wszystko, łącznie z butami i skarpetkami. Chciałem stać całkiem nagi w miejscu, gdzie przed minutą była Ona. Wciąż napełniający się rezerwuar “podpowiedział mi”, z której kabiny skorzystała. Zacząłem ocierać się o jeszcze ciepłą od jej pośladków deskę klozetową. Orgazm nadciągał z szybkością błyskawicy, gdy gwałtownie otworzyły się drzwi toalety. Stała w nich… piękna i groźna pani od chemii. Niczym anioł zagłady.  Nagi i bosy, zostałem wywleczony za ucho na korytarz i dalej, do pokoju nauczycielskiego. Na szczęście, nikt akurat nie przechodził, a pokój okazał się pusty (do tej pory zadaję sobie pytanie, czy zaciągnęłaby mnie tam, zupełnie gołego, gdybyś ktoś jeszcze oprócz niej był w środku…).

Nim zdążyłem pomyśleć, jakie mogą czekać mnie konsekwencje, zainkasowałem kilka uderzeń w twarz. Kończyłem podstawówkę w czasach, gdy kar cielesnych wymierzanych uczniom przez nauczycieli nie uważano za coś niezwykłego, a każdy urwis wolał milczeć, niż przyznać się rodzicom, że dostał lanie. Zgodnie ze zdrową zasadą: „Choćby cię smażyli w smole, nie mów, co się dzieje w szkole”. Stałem zatem nagi na środku pokoju nauczycielskiego, z piekącą od uderzeń twarzą i nadwerężonym uchem. Do tego mocno wystraszony.

– Ty zboczona świnio! – rozdarła się, patrząc na mnie z obrzydzeniem.

Spuściłem przerażony wzrok… skutkiem czego mimowolnie wbiłem spojrzenie w jej niezwykle kształtne i apetyczne uda, odziane w czarny nylon rajstop.

W dłoni chemiczki pojawił się drewniany wskaźnik, gruby jak palec, długości około metra. To był jej przyrząd do dyscyplinowania nas, a posługiwała się nim często i ze znaczną wprawą. Zaczęła krążyć wokół mnie, niczym rekin wokół bezradnej ofiary. Obcasy butów stukały złowieszczo. Wymyślała mi od najgorszych.

– Takie rzeczy robią zdeprawowani zboczeńcy! Jesteś nienormalny…. Twoi rodzice to chyba zapadną się ze wstydu pod ziemię… Cała szkoła się dowie, już ja się o to postaram…

Wielkie cyce falowały majestatycznie, prowokująco, zdawały się takie ciężkie i… leniwe (tak o nich wtedy pomyślałem). Gdy po raz kolejny znalazła się za moimi plecami, usłyszałem świst powietrza i jednocześnie poczułem palące uderzenie wskaźnika. Krzyknąłem mimowolnie. Dostałem drugi raz, jeszcze mocniej. I jeszcze ze dwa, trzy smagnięcia. Z bólu łzy pociekły po policzkach. Pośladki piekły niczym oblane wrzątkiem. Stanęła na wprost mnie, bardzo blisko, może o pół metra. W jej oczach ujrzałem obrzydzenie, niechęć, nie wiem, jak to nazwać.

– Jesteś skończony, debilu! Wyślą cię na badania psychiatryczne, do czubków, postaram się o to! – Wyglądało to trochę na atak histerii. Pomyślałem z lękiem, że ta kobieta sama jest nienormalna.

Jednocześnie bliskość jej ciała, ciężki zapach perfum (dziewczyny mówiły, że używa „Kenzo Jungle”), jasna, przezroczysta bluzeczka, pod którą ciemniały wielkie brodawki i sterczące sutki, wypychające materiał niby dwa orzechy laskowe, do tego sąsiedztwo apetycznych ud, ból wychłostanego tyłka, rozpalone od uderzeń i emocji policzki, zmaltretowane ucho,  jej groźby, mój strach i wstyd… Wszystko to sprawiło, że doznałem gwałtownego orgazmu, którego cała obfitość wylądowała w kilku porcjach na brzuszku pięknej pani od chemii, na ciemnej, gustownej, obcisłej spódniczce do połowy ud. Nasienia wystrzeliłem tyle, że rozlało się wielką plamą i pociekło po nogach, aż do kostek. Nim nauczycielka zdążyła się zorientować, poczuć, co się dzieje, wszystko już ze mnie wypłynęło. Prosto na nią! Stała za blisko i nie widziała oznak mojego podniecenia. Za bardzo skoncentrowała się na tym, aby wzrokiem wlać w mojej oczy cały jad nienawiści.

Nigdy nie było mi tak błogo, jak w czasie tego wytrysku.

A gdy wróciłem do rzeczywistości po tych kilkunastu sekundach “odjazdu” i ujrzałem rezultaty chwili rozkoszy, pomyślałem, że ona teraz mnie zabije. Zanim jednak zdążyłem na dobre się wystraszyć,  usłyszałem głos chemiczki, w którym kryło się więcej konfuzji niż złości.

– Wynoś się… – nie krzyknęła, raczej „wysylabizowała”.

Półprzytomny, wypadłem z pokoju nauczycielskiego, nadal zupełnie nagi i bosy. Korytarz wciąż świecił pustkami. Ubranie i buty znalazłem tam, gdzie je zostawiłem – w kabinie toalety. Nigdy w życiu nie ubierałem się tak szybko. Ochłonąłem dopiero wtedy, gdy znalazłem się za bramą szkoły.

Do końca półrocza traktowała mnie niczym powietrze i już nigdy nie wyrwała do odpowiedzi. Jej wzrok prześlizgiwał się po mnie, jakbym był niewidzialny. Ze swej strony także starałem się nie rzucać w oczy chemiczki.  Bardzo piękne oczy. I nawet podciągnąłem się z chemii, żeby mieć przyzwoite oceny ze sprawdzianów i klasówek. Chciałem utrzymać całkowicie przeciętny poziom, nie wyróżniać się wśród uczniów i uniknąć dzięki temu przepytywania.

Nigdy więcej nie nałożyła tamtego kostiumu. Przynajmniej w dniach, gdy wypadały lekcje z moją klasą.

Utwór chroniony prawem autorskim. Dalsze rozpowszechnianie w całości lub fragmentach bez zgody autora zabronione.

Czytelniku, chętnie zamieścimy dobre opowiadania erotyczne na Najlepszej Erotyce. Jeśli stworzyłeś dzieło, które ma nie mniej niż 2000 słów, zawiera ciekawą historię i napisane jest w dobrym stylu, wyślij je na nasz adres ne.redakcja@gmail.com. Każdy tekst, który przypadnie do gustu Redakcji Najlepszej Erotyki, zostanie opublikowany, a autor dostanie od nas propozycję współpracy.