Brando Bean, „Chastity belt as seen on Seattle underground tour”, CC BY-NC-ND 2.0

Wstęp

Marta, czterdziestoletnia, energiczna, pewna siebie bizneswomen.

Ewa, trzydziestoletnia nauczycielka. Nieśmiała, łatwo podporządkowująca się silniejszym osobowościom.

Andrzej, pięćdziesięcioletni, niezależny finansowo mężczyzna, kochanek od piętnastu lat Marty i od czterech lat pan Ewy.

Kobiety znają się i nawet spotykają wspólnie z Andrzejem.

Hierarchia jest następująca. Decydujący głos ma Andrzej. On decyduje, z którą i kiedy się spotyka. Marta wykorzystuje swoją pozycję długoletniej kochanki i również wydaje rozkazy Ewie. Ewa od początku została poinformowana, jaka rola ją czeka i wyraziła na to zgodę.

Rozdział pierwszy

Sobota, piętnasty czerwca, godzina siedemnasta. Na parkingu, przy bloku, w którym mieszka Marta, w promieniach palącego nadal słońca stoi Ewa. Otrzymała polecenie od Andrzeja, żeby czekała na wracającą z wypadu do hotelu spa Martę. Ma jej usługiwać aż do chwili, gdy ta zwolni ją do domu.

Obawia się tego spotkania. Marta lubi się nad nią znęcać. Poniewiera i pokazuje swoją władzę. Z byle powodu bije, wyzywa i poniża. W obecności Andrzeja suka może jeszcze liczyć na jego interwencję, gdyby Marta maltretowała ją ponad miarę. Dzisiaj będą jednak same. Upał dokucza jej coraz bardziej, a Pani nadal się nie pojawia. Wreszcie podjeżdża samochodem z czterdziestominutowym  opóźnieniem.  Wychodzi z auta i czeka aż służąca do niej podejdzie. Nie krępując się tym że to miejsce publiczne podsuwa pod jej usta wypielęgnowaną dłoń. Ewa składa uniżony pocałunek. Postanowiła, że będzie pokornie wykonywać polecenia tymczasowej Pani i w ten sposób nie da jej powodu do wymierzenia kary.

– No proszę, jaka grzeczna sucz – szydzi Marta. – Na co czekasz, bierz moje rzeczy i zanieś wszystko do domu

Rzuca poddanej klucze od mieszkania i siada w aucie, czekając na wykonanie polecenia. W międzyczasie przegląda się w lusterku, sprawdzając makijaż. Ewa dźwiga dwie ciężkie walizki. Po kilku minutach schodzi po resztę bagażu. Marta zamyka auto i idzie za nią do mieszkania. W ręku niesie tylko torebkę, z zadowoleniem patrząc na uginającą się pod ciężarem Ewę. Nie zamierza jej pomagać. Wręcz przeciwnie, chętnie dołożyłaby jeszcze tobołków. Lubi znęcać się nad niewolnicą. Zresztą nie tylko na tą konkretną. To już czwarta suka, od kiedy jest z Andrzejem. Poprzednie prędzej czy później rezygnowały. Ta okazuje się wyjątkowo uparta. Na co ona liczy? Może na to, że jest od swojej Pani młodsza? I po prostu ją przeczeka? Niedoczekanie. Dziś znowu dostała się w jej ręce. Już samo to, że Andrzej bez chwili wahania rozkazał tej dziwce usługiwać swojej prawdziwej kochance, powinno dać suce do myślenia. A ona skorzysta z okazji i jasno pokaże różnicę między nimi.

Już zaczęła. Pomimo tego, że budynek wyposażono w windę, wydaje polecenie, by niewolna wniosła bagaże po schodach. Gdy docierają w końcu do mieszkania na trzecim piętrze, Ewa jest już zmęczona i spocona. A to dopiero początek wieczoru. Marta rozsiada się w fotelu i przywołuje służącą.

– Zdejmij mi buty!

Dziewczyna pochyla się, żeby wykonać polecenie ale powstrzymuje ją kolejny rozkaz.

– Nie tak, głupia dziwko. Na kolanach!

Ewa boi się w jakikolwiek sprowokować Panią, klęka i zdejmuje adidasy oraz skarpetki. Marta kilkakrotnie porusza stopami, wydaje kolejne polecenie.

– Wymasuj mi nogi. Zacznij od stóp. Tylko dokładnie.

Poddana bez słowa, przystępuje do pracy. Na początek przynosi miskę z ciepłą wodą, myje stopy Marty, naciera je kremem. Tego zdążyła się już nauczyć. Następnie, nadal klęcząc, obejmuje lewą stopę obiema rękami i wykręca ją w różne strony. Pociąga za każdy palec, szczypie delikatnie skórę i porusza stawem skokowym, raz w lewo, raz w prawo. Następnie przychodzi kolej na podeszwy. Wykonuje koliste ruchy kciukami, przesuwając dość wolno dłonie od palców do pięt. Zajmuje się kostkami, przesuwając dookoła nich kciukami, uważając przy tym, żeby nie uciskać zbyt mocno. Odnajduje wrażliwe punkty punkty i poświęca im szczególne starania. Spiralnymi ruchami masuje całą dłonią grzbiet stopy. Kończy łagodnymi muśnięciami palców. Te umiejętności też posiadła już dawno. Zaraz na początku znajomości Andrzej opłacił jej kursy masażu i prawie na każdym spotkaniu zajmowała się odtąd jego ciałem. Podczas spotkań w trójkę masowała również Martę. Ewa klęczy już od ponad trzydziestu minut i bolą ją kolana. Nie ośmieliła się jednak odbyć masażu zbyt pospiesznie. To i tak niczego by zresztą pewnie nie zmieniło.

I rzeczywiście, słyszy kolejne polecenie.

– Zrób mi pedicure! I dlaczego nic nie mówisz, że lakier na moich paznokciach porysował się i popękał? O wszystkim muszę sama myśleć, głupia dziwko!

Istotnie, Ewa zauważyła te niedostatki, ale nie ośmieliła się zwrócić na nie uwagi swojej Pani. A ta ze swojej strony z pewnością wiedziała o nich wcześniej i z góry zaplanowała kolejne polecenia. Obecnie rzuca bowiem służącej przygotowany przybornik z nożyczkami i pilniczkami oraz buteleczkę lakieru

Pomimo piekących z z bólu kolan i drętwiejących mięśni, Ewa nie odważa się prosić o pozwolenie na zmianę pozycji. Zaczyna obcinać skórki. Nie wiadomo, czy to ona okazuje się niezdarną czy też Marta porusza nogą, może celowo. Tak czy inaczej, nożyczki ranią palec Pani. Zrelaksowana Marta, brutalnie wyrwana z sielskiego nastroju, kopie niewolnicę w pierś, przewracając ją na ziemię. Zrywa się z fotela się i wymierza kolejne kopniaki.

– Ty głupia dziwko! Nie potrafisz wykonać najprostszego rozkazu. Jesteś pokraką i nieudacznicą!

– Litości, o Pani. Ja nie chciałam. – Skulona Ewa błagała o łaskę.

Wreszcie Marta siada i woła.

– Czołgaj się tu do mnie!

Gdy niewolnica przypełza, Pani podsuwa jej skaleczoną stopę i rozkazuje ssać palec aż krew przestanie płynąć. Przerażona Ewa stara się pokornym wykonywaniem poleceń udobruchać Martę. Starała się od samego początku i prawie jej się to udało. Gdyby nie pech, wizyta mogłaby mieć spokojniejszy przebieg. A tak, pobudzona i gniewna Pani, to zwiastun kłopotów oraz ostrego traktowania.

Krwawienie wreszcie ustaje i poddana wraca do pracy. Maluje teraz paznokcie. Zachowuje uwagę i koncentrację. Udaje się jej idealnie rozprowadzić lakier. Na koniec, delikatnie muska paznokcie wargami, sprawdzając, czy już wysechł.

Pani życzy sobie, by służka przygotowała jej herbatę. Następnie rozkazuje zrobić pranie z zastrzeżeniem, że bieliznę osobistą niewolnica ma wyprać ręcznie. Marta szpera tymczasem w pawlaczu, wyraźnie czegoś szukając. Ewa obawia się, że może kolejnych stosów brudnej bielizny? Odnalezionym po dłuższej chwili obiektem poszukiwań okazuje się jednak pejcz. Marta z zadowoleniem macha nim kilka razy w powietrzu, sprawdzając, jak leży w jej dłoni. Niewolnica od razu pojmuje, co ją czeka. Z pobladłą twarzą tym gorliwiej zajmuje się praniem. Pani dostrzega strach poddanej i pobudza go kolejnymi słowami.

– Zobacz, co znalazłam. Bierz się do roboty, bo popamiętasz tę wizytę na długo.

Gorliwość Ewy nie okazuje się żadną ochroną. Wiedziona impulsem, Marta właściwie bez powodu smaga służącą po plecach. To znaczy, powód istnieje. Miała na to ochotę i mogła to zrobić! Uderzona głośno krzyczy. Pobudza to jeszcze eskalację przemocy.

– Nie wrzeszcz. Sąsiedzi nie muszą słuchać twoich jęków.

Pani wprawnym ruchem knebluje usta niewolnicy, wpychając w nie porwane spośród nie wypranej jeszcze bielizny stringi. Ewa szybko skłania się się do jej stóp, chcąc przebłagać okrutną Władczynię, ale ta nie zwraca uwagi na ten akt pokory. Od dawna chciała solidnie zbić tę dziwkę, więc teraz kilkakrotnie uderza pejczem po pochylonych plecach. Zadowolona, zostawia płaczącą służkę w łazience i idzie do salonu, nalewa sobie sporego drinka. – „Pokażę tej suce jej miejsce. Niech wie, jak niewiele znaczy dla Andrzeja. To da zdzirze do myślenia.”  – Marta pobudza się planami kolejnych udręk dla Ewy.

Po ukończeniu prania służącą przychodzi do Pani po dalsze dyspozycje. Ta każe jej przygotować kąpiel. Odczekawszy chwilę, udaje się do łazienki z kolejnym drinkiem w dłoni. Rozbiera się do naga i wygodnie układa w wannie. Na znak Marty służąca zaczyna ją delikatnie namydlać. Okazuje uwagę i ostrożność. Wyczuwa wrogie nastawienie swojej Władczyni. Ta zaczyna ją prowokować.

– Na co ty liczysz? To ja jestem kochanką i kobietą Andrzeja, a ciebie trzymamy tylko po to, żebyś nam usługiwała.

Ewa przyjmuje te słowa w milczeniu, kontynuując zabiegi kąpielowe.

– Gdyby mu na tobie zależało, to by tu cię nie przysłał. Tylko do kogoś tak tępego jak ty może to nie docierać. Przed tobą mieliśmy już trzy inne, a to ja ciągle jestem dla niego najważniejsza.

– Mogę z tobą zrobić, co zechcę. Zobacz!

Mówiąc to, łapie dziewczynę za włosy i mocno policzkuje mokrą ręką. Na twarzy Ewy odbijają się ślady palców. Łka, w oczach błyszczą łzy. Marta śmieje się głośno. Przyciąga  twarz niewolnicy blisko własnej, podsuwa dłoń pod usta i nakazuje:

– Całuj i dziękuj!

Ewa niezwłocznie wykonuje polecenie. Obsypuje rękę pocałunkami i przerywanym przez łkanie głosem dziękuje za uderzenie. Usatysfakcjonowana Pani puszcza jej włosy .

– Dosyć tych czułości. Wracaj do pracy.

Dalsza część kąpieli mija bez incydentów. Na koniec służka rozkłada na podłodze ręcznik. Marta wychodzi z wanny, a niewolnica dokładnie osusza jej ciało. Pani udaje się na spoczynek, wydając rozkaz wysprzątania całego mieszkania. Ewa ma powycierać kurze z mebli, umyć podłogi, wynieść śmieci.

Marta wygodnie wypoczywa na łóżku. Pomimo zmęczenia podróżą, nie ma ochoty na sen. Zamierza maksymalnie wykorzystać obecność Ewy. Na co dzień przychodzi do mieszkania opłacana sprzątaczka, ale rozkazywanie i poniewieranie niewolnicy daje o wiele większą satysfakcję.

***

Zamyśliła się, wspominając swój związek z Andrzejem. Poznała go na polczacie, w pokoju sadomasoclub. Weszła tam z ciekawości, zachęcona przez koleżankę. Podczas rozmowy na forum ogólnym zaczęła gorąco spierać się z jednym z rozmówców na temat roli kobiety. Pewny siebie stwierdził, że łatwo być odważnym na necie, nie stojąc z adwersarzem twarzą w twarz. Gdy buńczucznie zapowiedziała, że dla niej to bez różnicy, zaproponował rozmowę osobistą. Po kilku zdaniach zaprosił ją na kolację do restauracji. Spędzili kilka godzin na ciekawej, szczerej rozmowie. Znaleźli szybko wspólny język i umówili się na kolejne spotkanie. To wtedy oboje odkryli karty. Zgodnie zaakceptowali, fakt że żadne z nich nie planuje dążyć do wspólnego zamieszkania. Następnie Andrzej jednoznacznie oświadczył, że nie zamierza rezygnować z dominacji oraz kontaktów z uległymi. Ona zapowiedziała, że osobiście nie widzi się w roli niewolnicy. On spokojnie przedstawił dwie propozycje. Albo będą spotykać się we dwoje, bez wkraczania na grunt BDSM, albo uczynią to ostatnie w obecność większej liczby osób.

Wypytała go, jak sobie wyobraża takie grupowe spotkanie. Odpowiedział, że ma doświadczenie i wie, co należy robić. Ona może na początek pozostać obserwatorką i uczyć się pewnych zachowań, a jeżeli zechce, to z czasem będzie mu pomagać w tresowaniu niewolnicy. Użył właśnie takich słów: „tresowanie niewolnicy”. Gdy poprosiła o bliższe wyjaśnienia wytłumaczył, że rola poddanej polega na wykonywaniu poleceń oraz spełnianiu fantazji Pana. Jeżeli dominujący jest z jej służby niezadowolony, to może niewolną ukarać. Marta posiadała spore doświadczenie w relacjach damsko–męskich, ale nigdy nie dotyczyło ono BDSM. Zaryzykowała i zgodziła się na udział w takim spotkaniu. Byli wtedy dużo młodsi, Andrzej liczył lat 35, a ona 25. Ich pierwsza wspólna niewolnica miała na imię Basia. Puszysta, czterdziestoletnia brunetka po przejściach. Choroba alkoholowa spowodowała rozpad jej rodziny, a ona sama przez kilkanaście lat szlajała się w pijanym widzie po różnych melinach, pijąc na umór i uprawiając seks z kim popadnie. Od sześciu lat zachowywała abstynencję. A od trzech lat służyła Andrzejowi. Pojawienie się Marty przyjęła niechętnie, ale nie odważyła się zaprotestować. Pierwsze spotkania okazały się łagodne. Basia im usługiwała, Andrzej wykorzystywał ją jako „pomoc naukową” przy demonstrowaniu różnych praktyk, takich jak wiązanie czy przyczepianie klamerek. Z olbrzymim zaskoczeniem ujrzała, że niewolnica nosi pas cnoty. Andrzej zdejmował go na czas służby, a potem ponownie nakładał.

Marta powoli wciągała się w nowe dla niej doświadczenia. Zaczęło jej sprawiać przyjemność wydawanie poleceń i upokarzanie innej kobiety. Początkowo z trudem powstrzymywała się od reakcji w sytuacjach, gdy Andrzej surowo karał niewolnicę za najmniejsze przewinienie. Przy lżejszych najczęściej uderzał ją w twarz, przy poważniejszych chłostał biczem. Bił po plecach, pośladkach, także po piersiach. Ona padała na kolana i całując stopy Pana przepraszała za swoje winy, a on często ją wtedy kopał. Ze zdziwieniem obserwowała zachowanie Basi. Nie krzyczała i nie próbowała się bronić, tylko głucho stękała po szczególnie mocnych uderzeniach. Gdy chłosta okazywała się długa, z oczu niewolnicy płynęły łzy. Ale nadal nie krzyczała. Marta z przerażeniem oglądała jej poznaczone bliznami ciało. Szczególnie przygnębiające wrażenie robiły ślady po przypalaniu papierosami, a na przegubach rąk blizny po samookaleczeniach. Kiedyś, gdy spotkali się z Andrzejem tylko we dwoje, spytała zaintrygowana, czy to efekt spotkań bdsm. Odowiedział, że to ślady burzliwego życia. Kolejni kochankowie pozostawiali na ciele Basi blizny, a samookaleczenia to wynik depresji i prób samobójczych. Stwierdziła, że jej zdaniem traktuje poddaną zbyt brutalnie. Uśmiechnął się chytrze, jak gdyby czekał na te słowa i oznajmił, że może odpuścić, ale pod jednym warunkiem. Mianowicie takim, że to ona przejmie zadanie karania niewolnicy. Decyzję o rodzaju kary mieli podejmować we dwoje, ale jej wykonanie będzie obowiązkiem Marty. Zgodziła się.

Swój pierwszy raz w nowej roli przeżyła bardzo silnie. Pomimo tego, że chodziło tylko o pięć batów, odczuwała stres. Uderzała niezbyt mocno, z wyraźnym wahaniem. Zniecierpliwiony Andrzej sam wykonał w końcu wyrok. Potem odbyli długą rozmowę. Opowiedział jej historię Basi. Miała kiedyś zamożnego męża i córeczkę. Sama pracowała w urzędzie skarbowym. Z tego powodu często zapraszano ją na różne imprezy. Teoretycznie nie powinna spotykać się z petentami na gruncie towarzyskim, ale jej przełożeni czynili to również, a i sami ją do tego namawiali. Zabawy w drogich lokalach przeciągały się do późna. Alkohol, tańce, nadskakujący mężczyźni, to wszystko przyciągało jak magnes. Coraz później wracała do domu, właściwie jedynie po to, żeby się przespać i przebrać. Mąż i córka przeszkadzali tylko w bujnym życiu towarzyskim. On próbował z nią rozmawiać, nawet kilka razy zrobił awanturę, ale nie wywarło to na niej żadnego wrażenia.

Rozpad małżeństwa okazał się tylko kwestią czasu. Kiedyś, po szczególnie ostro zakrapianej imprezie, obudziła się w motelu w towarzystwie jednego z uczestników zabawy. Gdy chciała wracać do domu, kochanek namówił ją do pozostania. Wypili klina i pozostali w łóżku, lecząc kaca i uprawiając seks. Późny obiad, połączony z kolacją i pobytem na dancingu, po czym powrót do pokoju. Do domu wróciła ostatecznie w poniedziałek, o 4.00 nad ranem. Przebrała się i poszła do pracy. Mąż nie wytrzymał takiego zachowania. Pojechał po nią do urzędu zanim skończyła urzędowanie i zabrał do domu, uniemożliwiając wyjście na kolejną balangę. Ustąpiła wtedy, żeby uniknąć awantury w pracy. Po powrocie do domu przeprowadzili ostateczną rozmowę. Powiedział, że nie zamierza tolerować dłużej takiego zachowania. I postawił ultimatum. Albo będzie przykładną matką i żoną albo rozwód, po którym ma się zrzec praw do opieki nad córką i wyprowadzić z domu. Próbowała się zmienić, ale nic z tego nie wyszło. Po trzech tygodniach poszła znowu w „tango”. Raz jeszcze zabalowała cały weekend. Gdy wróciła nad ranem w poniedziałek, nie mogła dostać się do domu. Zamki zostały zmienione. Zamieszkała w hotelu. Po paru dniach wszyscy  znajomi wiedzieli, że rozstała się z rodziną. Otrzymała wtedy dwie propozycje zamieszkania. Wybrała tego, z którym spędziła upojny weekend. Pozbywszy się hamulców, balowala z kochankiem co wieczór. Wpadła w ciąg: praca, knajpa. W międzyczasie odbyła się sprawą rozwodowa. Zrezygnowała z praw do dziecka i zgodziła się na rozwód ze swojej winy, byle tylko szybciej odzyskać wolność.

Po około dwóch latach tego szalonego, beztroskiego życia, ujawniły się pierwsze objawy kryzysu. Pijąc codziennie, uzależniła się od alkoholu. Zaczęła przychodzić do urzędu na kacu, niedbale wykonywała swoje obowiązki. Przełożeni zaczęli uważniej się jej przyglądać. Kolejnym krokiem do samounicestwienia stało się to, że zaczęła pić w pracy. Starała się to ukrywać, ale po kilku miesiącach wiedzieli o tym wszyscy. Otrzymała naganę i ostateczne ostrzeżenie. Niestety,  uzależnienie okazało się silniejsze. Straciła posadę i została utrzymanką kochanka. Nie pracując, już od rana pociągała z butelki. Gdy on wracał z pracy, często była pijana. Zaczęły się awantury i dochodziło do rękoczynów. Po kilku kolejnych miesiącach mężczyzna wyrzucił ją za drzwi. Szybko się pocieszyła, przeprowadzając do dużo starszego adoratora. Dojrzały, samotny facet dawał nadzieję na stabilizację. Niestety, alkoholizm i chęć balowania spowodowały, że i ten związek zakończył się po upływie roku. Wtedy wylądowała u kochanka z półświatka. Zamiast szampana i koniaków piła czystą wódkę, wino i piwo. Nowy partner okazał się sadystą i z byle powodu znęcał się nad nią. Musiała po raz pierwszy od dłuższego czasu dbać o porządek w mieszkaniu, prać, gotować i zaspokajać wszelkiego rodzaju zachcianki seksualne mężczyzny. Jeżeli wracający do mieszkania kochanek zastawał ją śpiąca, budził z upojenia alkoholowego przypalając papierosami. Często ją bił i kopał, traktował jak dziwkę najpodlejszego sortu. Z czasem kazał sypiać z kumplami. Pomimo tych upokorzeń i złego traktowania, pokochała go bez pamięci. Z pokorą znosiła wszystko, byle tylko on był zadowolony. Kiedy (coraz rzadziej) brał ją do łóżka, czuła się jak w siódmym niebie. On szybko spostrzegł, że wolno mu wszystko i oprócz kolegów zaczął przyprowadzać panienki, z którymi kochał się na jej oczach. Nadal jednak przy nim trwała. Czasami tylko, gdy zostawali sami i wydawał się być w lepszym humorze błagała go, żeby nie przestawał jej kochać. Wiedząc, że ona zrobi dla niego wszystko, zaczął wysyłać ją na ulicę żeby zarabiała pieniądze. Jeżeli z powodu braku chętnych przynosiła za mało, niemiłosiernie katował. Nie wiadomo, jak by się to skończyło, gdyby nie to, że po udziale napadzie został aresztowany i osadzony w więzieniu. Próbowała utrzymać się za pomocą prostytucji, ale ponieważ nigdy nie została oficjalnie zameldowana, usunięto ją z komunalnego mieszkania. Wylądowała pod mostem i zaczęła sypiać w kanałach. Brudna i zaniedbana żebrała, przeszukiwała śmietniki.

Po kilku miesiącach próbowała popełnić samobójstwo, przecinając sobie żyły na nadgarstkach. Odratowana, nadal wegetowała. Pewnej nocy została zgwałcona i pobita przez swoich współlokatorów spod mostu. Ponownie podjęła próbę samobójczą. Tym razem wyrokiem sądu umieszczono ją w szpitalu psychiatrycznym. Przeszła kurację odwykową i po jej zakończeniu zaczęła wychodzić na prostą. Podczas terapii zajęciowej wyznała zajmującej się nią psycholog, że najbardziej potrzebuje mężczyzny, który twardą ręką potrafiłby utrzymać ją w ryzach. Pani psycholog, prywatnie znajoma Andrzeja, utrzymująca kontakty ze światkiem BDSM, poleciła mu ją jako kandydatkę na niewolnicę. Uważała, że tylko twardy mężczyzna pomoże utrzymać się Barbarze na powierzchni. Nie wątpiła, że pozostawiona sama sobie wróci do poprzednich nawyków i szybko zakończy życie. Gdy przedstawiła ich sobie, dla Basi było to jakby otrzymaniem drugiej szansy powrotu do namiastki dawnego życia. Elegancki, pewny siebie mężczyzna przypomniał jej aż nazbyt boleśnie to, co utraciła. Postanowiła nie zmarnować kolejnej szansy. Wynajął jej pokój z oddzielnym, niekrępującym wejściem. Załatwił pracę w jakimś urzędzie. A także skierował na całą serię badań lekarskich. Oprócz wykrycia ewentualnych chorób wenerycznych czy AIDS chciał znać ogólny stan jej zdrowia. Okazało się, że pomimo wysoce niehigienicznego trybu życia nie nabawiła się żadnych poważnych schorzeń. Doprowadzona do porządku, odzyskała nawet sporo z dawnej urody. Od razu wysłał ją na basen i kazał codziennie biegać. Szybko odzyskiwała formę. Wizyta w salonie fryzjerskim, u kosmetyczki i manikiurzystki, a w końcu zakupy markowych ciuchów dopełniły przemiany. Dopiero po dwóch miesiącach odbyli po raz pierwszy sesję BDSM. Do tej pory widywał się z nią co jakiś czas, ale na gruncie towarzyskim. Te krótkie spotkania spowodowały, że bez pamięci się w nim zakochała. Była gotowa zrobić wszystko, żeby go nie stracić.

Utwór chroniony prawem autorskim. Dalsze rozpowszechnianie w całości lub fragmentach bez zgody autora zabronione.

Czytelniku, chętnie zamieścimy dobre opowiadania erotyczne na Najlepszej Erotyce. Jeśli stworzyłeś dzieło, które ma nie mniej niż 2000 słów, zawiera ciekawą historię i napisane jest w dobrym stylu, wejdź na nasz formularz i wyślij je do nas. Każdy tekst, który przypadnie do gustu Redakcji Najlepszej Erotyki, zostanie opublikowany, a autor dostanie od nas propozycję współpracy.