Źródło: Pixabay

Zawsze o tym marzyłam, więc czemu tak cholernie się boję? Patrząc w jego intensywnie zielone oczy nie potrafię się skupić. Przez wiele lat był moją obsesją, chorobą, z której nie potrafiłam się wyleczyć. Zranił mnie jak nikt inny. Tak, chyba w tym rzecz. Wiem, że znowu się sparzę. Jeśli dotknę go lub posmakuję, niczym trzeźwy alkoholik, wszystko zaprzepaszczę, całe lata odwyku, ciężkiej pracy nad sobą. Ale to co proponuje jest niebywale kuszące. Jedyna taka szansa…

Był moim pierwszym chłopakiem, uczyłam się przy nim samej siebie, swoich pragnień i reakcji, uczyłam się funkcjonowania mężczyzny, choć od początku miałam wrażenie, że jest ze mną tylko dlatego, że jestem łatwa. Nigdy nie uprawialiśmy „prawdziwego” seksu, tego waginalnego, rzadko zresztą zajmował się mną, najczęściej po prostu mu obciągałam, eksperymentując przy tym z technikami, tempem, siłą zasysania. Najbardziej lubił spuszczać mi się na twarz, a później zgarniać palcami spermę do ust, dawać mi je do wylizania. Pewnie stąd wziął się mój największy fetysz, w końcu byłam zakochana do szaleństwa. Sama nie wiem dlaczego, nie był ani szczególnie przystojny, ani szczególnie inteligentny, w gruncie rzeczy zwyczajny, aż do bólu, do tego cholernie egoistyczny.

Chemia, feromony, jakkolwiek to nazwać, działało niemal niczym magia. Cudowanie pachniał. Choć długo szukałam, nie znalazłam lepszego zapachu, równie pobudzającego i kojącego jednocześnie. Mleko w proszku, ale niezupełnie. Z lekkim dodatkiem piżma, ambry i, przede wszystkim, wanilii. Pachniał sobą. Po prostu.

Silnie podniecony rumienił się, nie tylko na policzkach, różowe plamy pojawiały się także na szyi i torsie. Generalnie był bardzo ekspresyjny. Zdarzało się, że bałam się, iż sprawiam mu ból, ale to tylko przyjemność była tak silna, że trudna do zniesienia. Czasem nie mogąc dojść płakał. I te wszystkie jęki, piski i ryki! Jakże rozczarowujący są cisi kochankowie, skoro wiele razy słyszałam istne symfonie na cześć moich talentów oralnych…

Nie rozstaliśmy się w zgodzie. Przyłapałam go na zdradzie. To była mocno zakrapiana studencka impreza, na której w ogóle nie miało mnie być. Wróciłam od rodziców wcześniej niż się spodziewałam i postanowiłam zrobić mu niespodziankę. Po dotarciu na miejsce szukałam go powoli acz systematycznie. Często podejmował spontaniczne decyzje, nie wykluczałam więc, że zdążył zmienić lokal.

Serce na moment stanęło mi w miejscu, gdy usłyszałam znajome jęki. Nie pomyliłabym ich z niczym innym. Zawahałam się: odejść i udawać, że o niczym nie wiem, czy wejść do kuchni i stawić czoła bolesnej prawdzie. Nie dano mi wyboru, zanim zdążyłam podjąć decyzję, obca ręka nacisnęła klamkę, a moim oczom ukazał się najbardziej podniecający widok na świecie. Stał oparty o szafkę, w rozpiętej koszuli, z głową mocno odchyloną do tyłu, u jego stóp klęczał nasz wspólny kumpel, niemal przyjaciel. Wypchnięte wprzód łono podrygiwało, palce zaciskały się do białości na krawędzi blatu, czerwień znaczyła powierzchnię miękkiej, gładkiej skóry, znacznie piękniejszej niż moja, pozbawionej jakiejkolwiek skazy. Oddychał płytko, zmysłowo przy tym mrucząc, a ja nie mogłam oderwać wzroku od wygiętej w łuk szyi, kojarzyła mi się jednoznacznie, z tym momentem kiedy nie ma już odwrotu.

Nie wiem ile to trwało, sekundę, dwie czy godzinę, czas przestał istnieć. Czułam jednocześnie ból i zachwyt. Byli piękni, naprawdę piękni. On był piękny. Jak zawsze kiedy dochodził. Ta scena na długie lata stała się pożywką dla mojej wyobraźni, ulubionym tematem do masturbacji, choć przecież sprawiła, że go straciłam. Niby nigdy nie należał do mnie, a jednak pustka, którą pozostawił była bardzo realna, wręcz namacalna. Chciałam umrzeć.

Końcem świata stał się dla mnie długi, przeciągły ryk jaki równie dobrze mogłoby wydać umierające dzikie zwierzę, ale wydał go on, moja obsesja, choroba, mój narkotyk. Bywał głośny, jednak nie aż tak, nie tak przejmująco. Chyba dlatego zaczęłam podejrzewać, że uważał mnie jedynie za substytut, że zamykał oczy, by wyobrażać sobie na moim miejscu kogoś innego. Tym tłumaczyłam brak zainteresowania „normalnym” seksem. Później wyjaśniał, że to nie tak, że się bał, wstydził, że był głupi – zbyt mętnie by brzmieć wiarygodnie.

Zadrżałam, gdy podniósł głowę i skierował na mnie mgliste spojrzenie spod półprzymkniętych powiek. Uwielbiałam tę jego ociężałość, lepkość rozkoszy spowalniającej ruchy i myślenie. Pragnęłam podejść, przytulić go, pogłaskać po gęstych, ciemnych włosach, ale przecież nie mogłam. Właśnie przyłapałam go na zdradzie. Z mężczyzną. Co gorsza nie byliśmy tam tylko we trójkę, był jeszcze ten ktoś, kto otworzył kuchenne drzwi, świadek mojego upadku.

Uciekłam, a kiedy przestałam już płakać zaczęłam budować wysoki mur, mur który miał mnie od niego odgrodzić. To nie mogło się udać, bo przecież zawsze nosiłam tego faceta w sercu…

Trzy lata później, kiedy miałam już jako tako ułożone życie, nadal puste życie bez niego, w którym każdego mężczyznę porównywałam do swojej pierwszej, wielkiej miłości, uparł się, że musimy porozmawiać. Szukałam wymówek, był jednak uparty, przyjechał. Przyjęłam go chłodno, nade wszystko pilnując, by nie dopuścić do żadnego kontaktu fizycznego, ani nawet zbliżyć się na tyle, by poczuć narkotyczny zapach jego ciała. Bałam się, że choćby pod najlżejszym dotykiem zapłonę jak pochodnia.

Dopiero później, w listach wzbudzających niechciane emocje, wyznaliśmy sobie wiele trudnych prawd. W przypływie szczerości przyznałam się nawet do fascynacji widokiem dwóch mężczyzn, do tego że chciałabym patrzeć jak całuje się z innym i jak tego innego posiada ze zwierzęcą brutalnością. Co ciekawe odpisał, że chciałby, żebym patrzyła. Pociągała mnie ta perspektywa, ale przecież nie mogłam.

A teraz, kiedy znów jestem na zakręcie i nic mnie z nikim nie łączy, choć z drugiej strony złakniona zwykłego, ludzkiego ciepła, stałam się jeszcze bardziej podatna na zranienia, siedzi przede mną i bezczelnie mówi, że przecież nie mam nic do stracenia. Tylko siebie. Resztki godności. Serce. Wystarczy że mnie dotknie, a zapewne się zgodzę, nie będę w stanie odmówić, nie jemu.

Przecież chcę – tłumaczę samej sobie – zawsze chciałam, to spełnienie moich najskrytszych fantazji, tych wstydliwych, przyprawiających o poczucie winy. Pogrążona w smutku nie widzę już przyszłości, nie powinnam więc się bać. Żałoba znosi zasady moralne, w pewien sposób rozgrzesza. Musi być w tym jakiś sens, skoro spotkaliśmy się teraz, na rajskiej wyspie mającej ukoić moje skołatane nerwy, kiedy otacza mnie niebo, a w duszy szaleje piekło. Zabawne, bo nigdy nie podejrzewałabym go o chęć spędzenia wakacji na rozgrzanej słońcem plaży, w miejscu gdzie nie ma żadnych rozrywek poza piękną przyrodą i barem.

Łatwiej byłoby podjąć decyzję, gdybym wierzyła, że wszystko to, co na wakacjach się nie liczy, podobnie jak zdrada na pokładzie samolotu czy bzyknięcie sekretarki po pijaku, tymczasem zawsze brałam życie zbyt serio, nie uznając żadnych wymówek. Nie odetnę się, nie zapomnę, nie przejdę do porządku dziennego. Znów będę tęsknić, a on znów zniknie we mgle. Co innego, gdyby chodziło o egzotycznego kochanka, przygodę na jedną noc, kogoś kogo mogłabym potraktować przedmiotowo, bo nie znam go ani nigdy nie poznam. Ech, głupie serce! Zresztą w moich fantazjach zawsze był właśnie on.

– Obiecuję, że nie będziesz żałować. – Uśmiecha się szeroko. Kusząco, a przecież podobno to my, kobiety, jesteśmy kusicielkami.

Zamykam oczy, ale to nie odegna obrazu dwóch męskich ciał splecionych w miłosnym uścisku, wręcz przeciwnie. Wzdycham, wraz z głębokim oddechem do moich nozdrzy dociera zapach. Na szczęście tylko perfum, tych które mają pachnieć niczym milion dolarów. Wódka, gin i skóra, idealnie pasują, sama nie wybrałabym lepiej. Kręci mi się w głowie, sięgam po drinka, marząc o utopieniu w nim rzeczywistości. Wolałabym być inną mną, bardziej szaloną i bardziej twardą, niepodatną na zranienia.

– Nie daj się prosić. – Zza jego pleców wychyla się ten drugi, znacznie przystojniejszy, barczysty brunet, z pełnymi, stworzonymi wręcz do całowania ustami. Och, wpiłabym się w nie łakomo, choć nie mam pojęcia czy on by tego chciał, nie wiem czy gra na dwa fronty, czy lubi wyłącznie chłopców. Dobre pytanie.

Kiedy ich usta łączą się w długim, leniwym pocałunku, przestaję myśleć. Są idealni! Cudowni! Mogłabym patrzeć na nich do końca życia! Co ciekawe nie czuję ani krzty zazdrości, choć podniecenie pulsuje w żyłach. Pragnę ich, ich obu, ich przyjemności, ich spermy, ich zapachu. Wszystko przyspiesza, a ja zaczynam działać automatycznie, kierowana żądzą przysłaniającą wszelkie wątpliwości. Martwić się będę jutro.

Wstaję z barowego stołka i ruszam w gęstą, duszną ciemność prowadzącą do mojej chatki na plaży. Zanim znikam w mroku, rzucam im jeszcze przez ramię zachęcające spojrzenie. Męskie kroki dudnią mi w uszach, dłonie lekko popychające kibić do przodu palą przez cienki materiał sukienki. Przez moment jestem w centrum, ważna nie tylko jako obserwator, choć przecież mam świadomość, że zaraz spalę się w płomieniu. Nie wiem jedynie czy znajdę później siłę, żeby odrodzić się z popiołów.

Wilgotne usta przelotnie muskają płatek ucha. Trochę łaskocze, odzwyczaiłam się od dotyku, ale przede wszystkim sprawia, że zaczynam chcieć więcej, marzyć o dwóch językach błądzących po mojej skórze. Przyspieszam kroku, już blisko.

Roztrzęsionymi rękoma próbuję trafić w zamek, oni nie czekają ani nie pomagają, całkiem zajęci sobą. Mlaszczące odgłosy pocałunku drażnią wszystkie komórki nerwowe. Za mało światła, chcę więcej światła! Musi wystarczyć naga żarówka za drzwiami. Zapraszam ich gestem. Zamykam za nami drzwi. Tak, to ten moment, w którym dla mnie nie ma odwrotu…

Nieznajomy zdejmuje przez głowę kolorową koszulę obnażając idealnie wyrzeźbiony tors, opalony i błyszczący, bez choćby jednego włoska. Lniane spodnie luźno wiszą na biodrach, wystarczy pociągnąć jeden troczek i opadną na brudne deski podłogi odsłaniając prężącą się męskość. Jestem pewna, że nie ma bielizny, podejrzewam też, że na dole jest równie gładki. Gęstwina ciemnych loczków na bladym łonie mojej obsesji będzie cudownie kontrastować z tą jego więcej niż nagością, bezwstydnym obdarciem z tajemnicy.

Staję między nimi, choć nie wiem czy mam ku temu prawo. Rozdzielać kochanków? Zmieniać przepływ energii? A przecież chcieli, żebym tu była, sami zaproponowali. Nie padły konkretne obietnice, była tylko mglista zachęta do przeżycia wspólnej przygody. Czy są jakieś granice?

Na mój kark nagle spada silna dłoń, napiera w niemym żądaniu. Spełniam je z przyjemnością. Zawsze lubiłam przed nim klęczeć, przed moim panem i władcą, moją miłością. Rozpalało to zmysły i wyobraźnię, a przede wszystkim podobało się jemu.

Rozpinam solidny wojskowy pasek patrząc głęboko w zielone oczy, zsuwam spodnie razem z bielizną i z żalem stwierdzam, że nie ma tam bujnych kędziorków pnących się aż do pępka, jest ledwie cień zarostu, nieprzyjemne, twarde igiełki. A ja przecież kochałam każdy loczek, każdy włosek z osobna! Na ich widok reagowałam niczym pies Pawłowa – śliniąc się. Choć sama depiluję się dokładnie, w jego przypadku każdą zmianę traktuję niczym okaleczenie. W końcu moje wspomnienia są święte.

Mimo wszystko wtulam nos w ogołocone łono, w ten pustynny krajobraz, i zaciągam się zapachem. On się nie zmienił, już wiem że przepadłam. Znów będę go szukać niczym narkomanka na głodzie. Penis jest twardy, dumnie sterczący do góry, mniejszy niż zapamiętałam, ale za to zadziornie zadarty. Biorę go całego do ust, wsuwam sobie do gardła, które przecież tak dawno nie było penetrowane, a on wydaje jęk, dokładnie taki jak dawniej. Nie ma piękniejszej muzyki dla moich uszu.

Ten obcy podchodzi, owija sobie moje palce wokół wzwiedzionego członka i ponad moją głową całuje swojego kochanka. Jestem tu dla nich, jako urozmaicenie zwykłego, codziennego pożycia, a przecież żadne z nas nie wie co może się wydarzyć. Z trudem zmuszam się do porzucenia jedynego fiuta na świecie, który ma dla mnie jakiekolwiek znaczenie i zabrania się za tego większego. Nie powiem, ładny okaz. Potężny, żylasty, dobrze leży w dłoni, choć nie jest taki twardy jak tamten. Lekko słonawy, silniej pachnie perfumami niż samym sobą, ale pod dotykiem mojego wszędobylskiego języka przyjemnie drży. To pobudza. Dociskam go do podniebienia, zasysam z całej siły, przymierzam do przyjęcia w przełyk, ale boję się, nie wiem czy jestem gotowa.

– Głębiej – dociera do mnie schrypnięty rozkaz, czyjeś dłonie wplątują się we włosy. Staram się, staram się ze wszystkich sił. – Mam ci pokazać jak to się robi?

– Taaak – jęczę wypuszczając penisa z ust. Koniecznie muszę to zobaczyć: moją obsesję połykającą wielki, tępy miecz. Klęka obok i przejmuje dowodzenie. Bez trudu przyjmuje całego penisa, aż po nasadę, widzę nos wbijający się w łagodną miękkość wygolonego wzgórka łonowego. Głośno przełykam ślinę. Nie potrafię tak, chociaż bym chciała. Bardzo. Bo to szalenie seksowne i zapewne przyjemne.

Dwóch nagich, pięknych samców połączonych intymną relacją, obaj pobudzeni i obaj na wyciągnięcie ręki, a ja nie mam pojęcia co ze sobą zrobić. Chcę patrzeć i chcę uczestniczyć. Chcę żeby zajęli się mną i chcę służyć im całą sobą. Zachłanna bestia.

Zaczynam lizać liżącego, smakować, napawać się wytęsknionym zapachem, po prostu nie potrafię powstrzymać się przed dotykaniem. Kiedy docieram do grdyki, jednej z najbardziej erotycznych części jego ciała, chwyta mnie za włosy i przyciąga, całuje, tuż przy wyprężonym, szturchającym nasze policzki penisie. I już jestem na pełnym haju, gotowa na wszystko.

– A teraz pokaż, że też tak potrafisz – szepcze mi na ucho, mam wrażenie że dźwiękiem wwierca się w mózg, przepala szare komórki. Biorę głęboko, a on przytrzymuje mi głowę. – Doskonale, o to chodziło…

Uwolniona z uścisku łapczywie wciągam powietrze. Niewiele było potrzeba, żebym zaczęła się dusić, a przynajmniej zaczęła bać się o możliwość wzięcia pełnego oddechu. Cieszę się, że nie zmusza mnie do kolejnej próby.

Pociąga swojego kochanka do komody i odwraca. Teraz na wysokości mojego wzroku znajduje się smakowity, wypięty tyłeczek. Mam ochotę się w niego wgryźć, ale grzecznie czekam. Patrzę jak męskie dłonie gładzą, ugniatają i poklepują ponętny zadek, jak rozszerzają zaciśnięty rowek i zaczynają gładzić jego wnętrze. Zaprasza mnie gestem, podchodzę na kolanach, wiem że to lubi, że chce żebym była jego małym, dobrze wytresowanym zwierzątkiem. Nie odzywa się, wcale nie musi, równie dobrze wychodzi mu rozkazywanie bez słów. A może to ja jestem wyczulona na zachcianki mojej obsesji? Skupiam się na zadowalaniu go zamiast na delektowaniu się chwilą?

Kreślę językiem na skórze nieznajomego wzory podążając za uciekającymi palcami pierwszego kochanka. Liżę uda, pośladki i te szalenie seksowne dołeczki powyżej nich, dyndające beztrosko jaja, ogolone tak dokładnie, że aż się zastanawiam jak to możliwe – depiluje je? – i w końcu rowek między szeroko rozdziawionymi pośladkami. Dziurka nie jest całkiem zaciśnięta, nawet w nikłym świetle widać intensywny róż śluzówki kontrastujący z jasnym brązem otaczającym wejście. Taki chętny? Taki otwarty? Nie wnikam w kwestę jego pragnień, ale w zapraszający otwór i owszem, wwiercam się do środka, najgłębiej jak potrafię. Penetruję. Nie mam może języka na miarę kameleona, ale wiem, że potrafię to robić, słyszę, jak pieszczony mężczyzna jęczy i nadstawia tyłek, wypina się mocno, walcząc o każdy milimetr. Nie żałuję śliny, przyda mu się. Już wkrótce.

– Grzeczna sunia. – Ten drugi… pierwszy… najważniejszy… głaszcze mnie po włosach. Delikatna, czuła pieszczota, a jest w niej tyle siły i dominacji…

Daje nam czas, nie popędza, patrzy, dotyka, całuje, gdzieś tam kręci się z boku, ledwie przypominając o swojej obecności, ale ja i tak każdą komórką ciała odbieram wzrost napięcia. Pożądanie buzuje mu w żyłach, przyspiesza tętno, spłyca oddech, wszystkimi porami paruje na zewnątrz, przyprawiając mnie o zawrót głowy. W końcu, gdy sterczący penis trąca – przypadkiem lub specjalnie, nie wiem – policzek przysysam się do niego niczym pijawka. Łapczywie, próbując sobie przypomnieć jak smakował. Był najpyszniejszy. Najwspanialszy. Dawniej mogłabym żywić się wyłącznie jego spermą. Jak będzie teraz? Da mi spróbować? Pragnę tego całą sobą, ale też całą sobą się boję. Zarówno rozczarowania, jak i uzależnienia.

Na rozwianie, bądź potwierdzenie wątpliwości muszę jeszcze trochę poczekać. Zabiera mi zabawkę, odpycha na bok i jednym, wprawnym ruchem nakierowuje penisa na ciasną dziurkę opartego o komodę mężczyzny. Wbija się gwałtownie, do samego końca, wydobywając z ust tamtego jęk bólu i zaskoczenia. Przygniata swoim bladym ciałem ciało opalone i muskularne, przygryza kark pokazując kto tu rządzi, szarpie za włosy. Pośladki napinają się i rozluźniają, w gwałtownym rytmie pożądania. To najpiękniejszy widok na świecie! Pragnę zapamiętać każdy szczegół, każdą kroplę potu, każde westchnienie, ale przede wszystkim hipnotyzującą grę mięśni. Cóż z tego, że pochłonięci do cna rytuałem spełnienia zapomnieli o moim istnieniu, najważniejsze, że mogę patrzeć, sycić się magnetyzmem ich gwałtownego zespolenia, dzikim erotyzmem, nieujarzmionym i nieosiągalnym.

A jednak podchodzę, klękam u złączenia dwóch samców i półprzytomnie, niczym w transie, zaczynam gładzić i całować, pieścić uda, pośladki, jądra – wszystko co wyzywająco dynda mi przed oczami, próbuje umknąć. Obaj są cudnie głośni, coraz głośniejsi. Nie słychać obscenicznego mlaskania, typowego dla mokrego, waginalnego seksu, wszystko widać dzieje się na sucho, zbyt sucho, ale rytmiczne klaskanie dudni mi w głowie, walące serce stara się do niego dostosować.

Nagle powietrze przeszywa dziki ryk, niemal wycie, blade ciało mojej obsesji przechodzi dreszcz, potem drugi, trzeci… rozluźnia się, schodzi napięcie, penis maleje, a spomiędzy styku dwóch mężczyzn powoli zaczyna sączyć się biała, lepka ciecz. Zlizuję łapczywie. Jest pyszna, dokładnie taka jak zapamiętałam. Idealna.

Odpływam, gdy tuż po rozłączeniu, rozdwojeniu się mitycznej istoty, miękki i obślizgły penis ląduje w moich ustach. Na granicy świadomości notuję, że ten drugi klęka tuż obok i próbuje wyrwać mi zdobycz. Nie daję. Nie pozwalam. Jest mój. Tylko mój. Moja obsesja i mój fetysz. Chciałabym wykąpać się w jego spermie, wysmarować nią każdy zakamarek ciała, rozetrzeć na piersiach i wetrzeć we włosy. Niczym maseczkę. Obnosić się z nią.

Orgazm, taki wszechmocny, bez wyraźnego epicentrum, wstrząsa moim ciałem, wybucha pod powiekami, odbierając na moment dech. Ssę zapalczywie, jakby od tego zależało moje życie. Penisa, usta, palce umazane w spermie, ssę wszystko co w moim zasięgu, aż do utraty sił. Wystarczył ten jeden, niepowtarzalny smak, nic więcej.

Zmęczona opadam na podłogę, a przecież nawet nie zdjęłam sukienki. Nie podnoszę się, gdy zamykają za sobą drzwi. Wiem tylko, że znów będę chora…

.

Utwór chroniony prawem autorskim. Dalsze rozpowszechnianie w całości lub fragmentach bez zgody autora zabronione.

Aby pobrać ebooka z powyższym tekstem w formatach pdf, epub, mobi:

Czytelniku, chętnie zamieścimy dobre opowiadania erotyczne na Najlepszej Erotyce. Jeśli stworzyłeś dzieło, które ma nie mniej niż 2000 słów, zawiera ciekawą historię i napisane jest w dobrym stylu, wyślij je na nasz adres ne.redakcja@gmail.com. Każdy tekst, który przypadnie do gustu Redakcji Najlepszej Erotyki, zostanie opublikowany, a autor dostanie od nas propozycję współpracy.