Piersi twe wonne

zakwitły różowym głogiem —

— usta me nieprzytomne

są ogniem —

Niezgonne twoje oczy

mijają skosem widnokrąg —

— ziemia spod nóg się toczy,

mija słoneczny obrąb —

Stoimy w pustce, samotni —

ziemia daleko przed nami,

— przemień mnie w gwiazdę! — dotknij

serca wargami —

Emil Zegadłowicz

(1888-1941)