Jak pisze erotykę laureat Nike? Umiejętnie bawiąc się językiem.

Osiem historii. Różnych. Pierwsza najdłuższa. Z najdosadniejszym językiem. Wszystkie jednak podszyte chucią. Jest i Balzac, Hitler, jest i żydowski subiekt czy karczmareczka, jest i rozwiązła filologicznie rosyjska pisarka.

Językowe wariacje wysuwają się w tej książce na plan pierwszy. To one są  bohaterem a erotyka tłem.  To książka jakby stylistyczna. Tu chodzi o język. O wyobraźnię. W końcu seks zaczyna się w głowie. Kuczok w swych opowiadaniach bawi się językiem po mistrzowsku. Archaizmy mieszają się z wulgaryzmami, powstają nowe słowa, widzimy zestawienia wyrazów do siebie podobnych. Te poetyckie chwyty nadają dialogom wieloznaczności. Bohaterowie nimi żartują, kłócą się. Esemesy są jak gra wstępna. Rozmowami bohaterowie napędzają się erotycznie. Spragnieni słów i rozmów stają się „zwierzyną mowną”. Ma się wrażenie, że sploty wyrazów są jak splątane ciała na zmiętych prześcieradłach.

Nie wszystkie opowiadania podobać się mogą na równi. Opowiadanie wieńczące całość – o miłości kazirodczej, o samotności, traumach dzieciństwa, zaburzeniach emocjonalnych i seksualnych – rewelacyjne jak dla mnie.Ta książka to trochę wyzwanie dla Czytelnika. Nie jest ona z pewnością podobna do znanych na rynku „odcieniowych trylogii”.
To obsceniczny scenariusz o miłości nieczystej, brudnym językiem pisanej.