Pavel Kiselev (Photoport),„Naya”,
CC BY-NC-ND 3.0

Kiedy zaczęłam prowadzić pamiętnik, umówiłam się z W., że nigdy tu nie zajrzy. To było, gdy byliśmy jeszcze zupełnie młodzi. Na drugim roku studiów zamieszkaliśmy razem, zaczęliśmy dzielić przestrzeń na dwoje. Postanowiliśmy, że każde z nas zachowa fragment swojego życia tylko dla siebie – tak dla zdrowej atmosfery w związku, żeby nikt nie czuł się przytłoczony ciągłą obecnością drugiej osoby. Ja postanowiłam pisać pamiętnik, W. udzielał się na tych swoich forach i blogach. Każde było zadowolone. Dlaczego o tym wspominam? Bo wszystko wskazuje na to, że od dzisiaj drogi pamiętniku, zyskasz zupełnie nową rolę, a ja będę musiała zadbać o to, by znaleźć dla ciebie miejsce mniej dostępne dla ciekawskich oczu W.

21 września 20..

Wszystko zaczęło się trzynastego września tego roku. Nie jestem już taka młoda, swoje przeżyłam i o życiu wiem już nieco więcej niż za czasów studenckich. Nigdy jednak nie znalazłam się w takiej sytuacji jak przed kilkoma dniami. Awanturę, którą zrobiłam W. słyszało pewnie pół osiedla. Należało mu się. Do dziś chodzi po domu niemal na palcach, świadomy, że każdy szelest, każdy niewłaściwy krok z jego strony może wywołać kolejną burzę. A ja? Z perspektywy czasu uważam, że zachowałam się jak furiatka, ale nie przyznam mu się do tego. Gotów pomyśleć, że może sobie pozwolić na więcej. Co będzie dalej? Nie wiem, na razie jest jeszcze za wcześnie, abym była w stanie spokojnie i trzeźwo o tym myśleć.

Trzynastego września obudziliśmy się oboje wypoczęci. Była sobota – jedna z niewielu, kiedy żadne z nas nie miało obowiązków służbowych. Mogliśmy sobie zatem pozwolić na wyłączenie budzików. Ciepłe snopy światła, które wpadały do naszej sypialni przez niedbale zasłonięte zasłony, oświetlały niewielki obrazek wiszący na ścianie. Był to zawsze pierwszy widok, którym witał mnie nowy dzień – brązowa, drewniana ramka i niewielka akwarela przedstawiająca kwiatki. „Malowidło” nie było cudowne, ale miało swój urok i pasowało do naszej sypialni. Jak zawsze leżałam na boku, a za mną mój W. przytulał mnie do siebie.

– Chciałbym dziś wieczorem zrealizować z tobą wyjątkową fantazję – szepnął mi do ucha. Jak gdyby wyczuł, kiedy się obudziłam i otworzyłam oczy. On zawsze miał tę niesamowitą zdolność oceny, czy jeszcze śpię.

Wtuliłam się w niego nieco mocniej, wypinając kusząco pupę w jego stronę. Jego fantazje niemal za każdym razem były przyjemne dla mnie. Mogłam więc na pewno liczyć na długą grę wstępną, dużo pieszczot i seks, którego nigdy nie nazywałabym bzykaniem – to było kochanie. Tak było zawsze, ale jak się okazało, nie tym razem.

– Jestem za – to jedyne, co odpowiedziałam. Nie lubię wielkich deklaracji, rozciągania rozmów o seksie do wielkich dyskusji. Dlatego też zazwyczaj staram się krótko zamykać temat, jednocześnie zostawiając sobie małą furtkę. W końcu „jestem za” jest mniej wiążące niż „dobrze, zróbmy to”. Tak mi się przynajmniej wydaje. W. doskonale zna moje babskie zagrywki i trzeba mu przyznać, że jest naprawdę wyrozumiały w tym względzie. Niejeden facet pewnie już dawno zrobiłby z tego problem, a on cierpliwie przyjmował te moje gierki językowe, wzdychając tylko i licząc, że jednak się w decydującym momencie nie wycofam. Rzeczywiście zdarzały mi się takie akcje. A to było za wcześnie, a to za późno i chciało mi się już spać, a to okazywało się, że coś ciekawego leci w telewizji, a to jakaś mała sprzeczka i nie udawało się już wrócić do wcześniejszego nastroju. Zresztą co tam, widziały gały co brały. On też nie jest święty, swoje za uszami ma. Jednak trzynastego września nic nie zwiastowało takiego zakończenia wieczoru.

Kiedy patrzę na to z dzisiejszej perspektywy, to widzę doskonale, jak się do tego przygotowywał. Cały dzień chodził jakiś nieobecny, cały dzień coś zaprzątało jego głowę. Co jakiś czas przychodził tylko, obejmował mnie, całował, dotykając przez ubranie mojego ciała, szepcząc czułe słówka. Za którymś razem kazałam mu przestać, bo robił się nachalny. Ma już trzydziestkę na karku, a ciągle zachowuje się jak niewyżyty nastolatek. No ile można. Mam czasami dość tego jego zachowania. Po iluś tam latach życia razem, kiedy człowiek spotyka się z takimi tekstami i zachowaniem , to wszystko mu powszednieje. Szepty i dotykanie nie podniecają jak kiedyś, a najnormalniej w świecie irytują, szczególnie kiedy człowiek ma zaprzątniętą głowę innymi, codziennymi sprawami. Kocham go, ale mógłby już przestać to robić. Ja tu myślę o gotowaniu obiadu, czy o przygotowaniach do pracy, a on całuje mój kark i pieści piersi. Każda kobieta chyba miałaby dość.

Odszedł obrażony. Może rzeczywiście nieco przesadziłam. Widziałam przecież, że mu zależy żeby mnie nakręcić. Ten wieczór musiał być dla niego rzeczywiście ważny. Smsa, którego mu wysłałam pamiętam, jak gdyby to było przed chwilą: „przepraszam, nie gniewaj się, wieczorem będę cała do Twojej dyspozycji”. Odpisał tylko, że mnie kocha – to wystarczyło. Wiedziałam, że zawsze, gdy tak pisze to już wszystko jest między nami w porządku.

Dzień zleciał szybko. To, że sobota jest wolna od spraw zawodowych nie oznacza bynajmniej, że można nic nie robić. Sprzątanie i zajmowanie się ogrodem to po prostu konieczność, jeśli chce się mieszkać w cywilizowanych warunkach. Nie inaczej było tego dnia. Każde zajmowało się swoimi obowiązkami. Późnym popołudniem W. zaskoczył mnie.

– Przygotowałem Ci gorącą kąpiel – złapał mnie za rękę i zaciągnął niemal na siłę do łazienki. Zupełnie nie miałam jeszcze ochoty ruszać się z kanapy. Byłam wykończona po sprzątaniu domu, jednak on starał się, aby w jego głosie nie było miejsca na żaden sprzeciw. Starał się, bo wiedziałam, że jeśli będę bardziej stanowcza to i tak postawię na swoim. Obiecałam mu jednak w smsie siebie. Powstrzymałam się zatem od protestu i dałam się zaciągnąć do łazienki. Zresztą sama pomyślałam, że gorąca kąpiel dobrze mi zrobi.

Muszę przyznać, że zrobił na mnie naprawdę duże wrażenie. Było już gdzieś około dziewiętnastej. Za oknami robiło się ciemno. Mnie za to łazienka powitała ciepłym światłem świec. Nie liczyłam , ale było ich naprawdę sporo. Nie były to zwykłe małe podgrzewacze w aluminiowych miseczkach, tylko prawdziwe woskowe świece, które paląc się dawały przyjemną, żółtawą poświatę. Kilka musiało być zapachowych. W powietrzu unosił się bowiem aromat goździków, cynamonu i czekolady. W. wie, co lubię. Pewnie nie mogąc się zdecydować na jedno, wybrał wszystkie trzy zapachy. To jest w nim urocze – zawsze stara się wykonać zadanie w stu dwudziestu procentach. Także wtedy, gdy chce mi dogodzić.

Sama nie wiem, jak mogę o nim pisać, że jest uroczy. Po tym, co mi zrobił!? Zresztą sama też nie wiem w tej chwili nawet co o tym myśleć.

Woda była gorąca, można powiedzieć, że nawet trochę za gorąca, ale moje ciało po chwili przyzwyczaiło się do mrowienia, wywołanego temperaturą. Początkowo nie wiedziałam, czy więcej jest wody, czy piany, która uniosła się ponad wannę, gdy zanurzyłam się cała. Pamiętam, że przypomniały mi się wtedy amerykańskie filmy i sceny, kiedy kobiety relaksują się w ten sposób. W codziennym życiu takie ekstrawagancje są nie do pomyślenia. Nie jestem osobą, która tylko siedzi i pachnie. Kiedy człowiek pracuje zawodowo i zajmuje się domem to najczęściej marzy tylko o szybkim prysznicu, a potem jak najszybciej do ciepłego łóżka. W. chciał, żebym poczuła się wyjątkowo, żeby skruszały moje lody. I co tu dużo ukrywać – udało mu się. Pełni przyjemności dopełnił kieliszek mojego ulubionego wina, który przyniósł po chwili. Zraziła mnie jedynie ilość krwistej cieczy w szkle. Pomyślałam wtedy, że zależy mu na tym, abym była nie do końca trzeźwa. Ale co tam, bardzo lubię wytrawne wina z Bordeaux, więc przez moją głowę przemknęło – czemu nie?. Nie pamiętam już o czym rozmyślałam, leżąc w gorącej wodzie. Pamiętam tylko, że w trakcie mojego relaksu przyszedł W., spuścił część wody i dopełnił wannę nowym zastrzykiem gorącej cieczy. Chwilę rozmawialiśmy. Poprosił mnie, bym ubrała się w bieliznę, którą dla mnie przygotował. Zostawił mnie samą, dając do zrozumienia, że mogę brać kąpiel tyle czasu, ile tylko będę miała ochotę. Chwilę później usłyszałam, zza drzwi spokojną, nastrojową muzykę. Jej głośność nie była nachalna.

– Norah Jones, a jakże – pomyślałam i wypijając resztę wina, ułożyłam się wygodnie w wannie. Ciepło rozchodziło się już po każdej komórce mojego ciała. Oparłam głowę o brzeg wanny i zamknęłam oczy.

Z letargu wyrwał mnie głos piosenkarki.

Musiałam zasnąć – pomyślałam. Ile to trwało, ciężko powiedzieć. Woda była nadal bardzo ciepła, ale na opuszkach palców zrobiły się już marszczenia – niezawodny sygnał, że należy kończyć kąpiel.

Wstałam energicznie, a zawrót głowy, który od razu się pojawił sprawił, że lekko się zachwiałam. Zmęczenie całym dniem, wypite wino, gorąca woda i dużo pary, która rozchodziła się po łazience zrobiły swoje. Nieco ostrożniej już wyszłam z wanny i przyłożyłam biały ręcznik do twarzy. Pachniał świeżością. Mój W. postarał się nawet o takie detale jak zmiana ręcznika, specjalnie dla mnie. Zazwyczaj ja to robię, widać jednak było gołym okiem, że zależy mu na tym, żeby tego wieczoru wszystko było idealnie. Na szafce obok umywalki czekał na mnie komplet czarnej bielizny. Nie były to rzeczy wyciągnięte z mojej szuflady. Kupił nowe. Majtki pasowały idealnie. Delikatnie przylegały do moich pośladków, jakby były drugą, naturalną skórą. Nie były pełne, ale też nie były to chamskie sznurki. Wybrał kompromis. Zasłaniały górną część pośladów, by kończyć się mniej więcej w połowie ich wysokości. Chwilę nawet przeglądałam się w nich w lustrze, bo bardzo mi się podobały. Ze stanikiem nie było już tak kolorowo. Wybrał pod siebie. Zabawne – pomyślałam – faceci chyba nigdy nie zrozumieją, że biustonosz ma być przede wszystkim wygodny. Dla nich zawsze pewnie najważniejsze będzie to, by jak najbardziej eksponował cycki. Nawet za cenę tego, że gdzieś uciska czy pije. Co raczej niespotykane, kiedy zebrałam piersi, dyskomfort częściowo ustąpił. Prezentowały się do tego tak, jak W. lubi najbardziej – były pełne, okrągłe i niemal stykały się ze sobą.

– Niech ma, niech się cieszy, w jego oczach widać wtedy tyle szczęścia – pomyślałam.

Nie mógł sobie też darować szpilek. Dostrzegłam je dopiero po chwili. Stały równo ustawione przy drzwiach łazienki, niczym żołnierze na apelu. Czarne, matowe, z różowym wnętrzem – jego ulubione.

Strój, który mi wybrał, dopełniłam mocnym makijażem.

– Skoro chce czerni, to nie zawiodę jego oczekiwań – myślałam robiąc sobie oczy na ten kolor, do tego wyrazista szminka i będę jak milion dolarów.

Denerwujące stukanie butów, które towarzyszyło każdemu krokowi w kierunku sypialni zapowiadało, że się zbliżam. Już z daleka, przez uchylone drzwi naszej alkowy widziałam, że tam również palą się świece. Ciepła poświata zdradzała to równie wyraźnie, jak szpilki moje nadejście.

W pomieszczeniu nie było nikogo. Centralną część naszej sypialni zajmowało duże łóżko. Dla W., gdy je wybieraliśmy, niezwykle ważna była jego szerokość. Na jednej ścianie szafa, która w drzwiach miała wmontowane lustra, naprzeciw niej fotel. Nie pamiętam już, jaki był cel wstawienia go do tego pokoju, jednak na co dzień spełniał bardzo prostą funkcję. Lądowały na nim ubrania, które planowaliśmy jeszcze zakładać. Można powiedzieć – taka przechowalnia na widoku. Zazwyczaj nie wyglądało to ładnie, bo robiła się na nim sterta ciuchów. W. mnie jednak mile zaskoczył. W tej chwili wszystko było wysprzątane. Fotel był uprzątnięty, łóżko… no właśnie łóżko. Leżały na nim dwie wielkie poduszki, jednak moją uwagę przykuły przede wszystkim krawaty. Te już zawsze w sypialni będą mi się kojarzyły z jednym. W. użył ich kiedyś w zabawie w wiązanie.

– Więc dzisiejsza fantazja to wiązanie – od razu pomyślałam, lekko zniesmaczona. Za pierwszym razem nie podobało mi się za bardzo to, że nie miałam na nic wpływu i nad niczym kontroli.

– Co to za mina? – usłyszałam za sobą znajomy głos, a gdy się odwróciłam W. stał przy mnie z dwoma kieliszkami wypełnionymi winem.

– Wiązanie? – zapytałam zrezygnowana.

– Kochanie, wiem, że ostatnim razem nie było fajerwerków, ale tym razem zadbałem, by wszystko było cudownie, zaufaj mi, proszę – powiedział, starając ukryć się niezadowolenie i smutek wywołany moim podejściem.

– No dobrze, niech będzie – powiedziałam bez entuzjazmu. – No dobrze, niech będzie – powtórzyłam, już weselej, łapiąc się na tym, że robię właśnie wszystko by unieszczęśliwić mężczyznę, którego kocham. Uśmiechnęłam się i wzięłam od niego kieliszek. Niech ma chłopak, skoro jemu to sprawia przyjemność. – Ale obiecaj, że jeśli nie będzie mi się podobało, to skończymy – ubezpieczyłam się.

– Tak jak zawsze – zapewnił mnie i pocałował w czoło. Nieczęsto zdarzało się, że do całowania musiał stawać na palcach, normalnie jestem od niego niższa, jednak szpilki zrobiły swoje. Nasze oczy były teraz na jednym poziomie.

Usiedliśmy na brzegu łóżka i zaczęliśmy sączyć wino, wpatrując się sobie w oczy.

– Wyglądasz w tej bieliźnie po prostu nieziemsko – szepnął mi do ucha.

– Dziękuję, pasuje idealnie – darowałam sobie już wzmiankę o uciskającym staniku.

Akcja nie rozkręcała się szybko. Całował mnie delikatnie. Każdy dotyk wilgotnych warg powodował przyjemny dreszcz. Najpierw skupiały się one w okolicach karku i ramion (W. doskonale wie, co sprawia mi przyjemność), by dalej przejść na pieszczoty pleców. Wiedziałam już, że ten wieczór szybko się nie skończy. Centymetr po centymetrze składał subtelne pocałunki na mojej skórze. Nie wszędzie sprawiało mi to jakąś wyjątkową przyjemność, niektórych wręcz prawie nie czułam, jednak warto było czekać na to, kiedy zbliży się do wyjątkowo wrażliwych rejonów. Te były na bokach, szczególnie na wysokości pępka. Każdy pocałunek, każdy ciepły oddech, który się tam pojawiał sprawiał, że wszystkie włoski na moim ciele stawały na baczność. Sama nie wiem, czy bardziej można nazwać to uczucie nieziemsko przyjemnym, czy tragicznie łaskoczącym – pewnie coś pomiędzy, jednak jest w pieszczotach moich boczków coś wyjątkowego, coś, co sprawia, że pomimo łaskotek, których nie cierpię, pozwalam na to zawsze bez mrugnięcia okiem. W. wie o tym doskonale. Lizanie i podgryzanie tych miejsc to także okazja do radosnych szaleństw, uciekania przed „torturami”, śmiechu, droczenia się. Zawsze wykorzystuję ten moment, by odwrócić się na plecy i pozwolić na pieszczoty przedniej części ciała.

Tak miało być też teraz. Napięłam mięśnie i już wyobrażałam sobie, że mój kochanek zaraz rozpocznie taniec językiem po miękkiej skórze. Już miałam w myślach te cudownie chwile, kiedy łapie moje piersi, jeszcze odziane, jeszcze uwięzione, pragnące zaznać wolności i rozkoszy. Czułam już niemal jego oddech na swoim brzuchu, czułam dotyk wilgotnych warg, zwiastujący przyjemność, jednak tym razem bardzo się pomyliłam. W. miał inny plan. Położył mnie na brzuchu na dużych poduszkach, wyciągnął moje ręce do przodu i rozpoczął wiązanie. Krawaty się do tego idealnie nadawały. Najpierw przywiązał je do wezgłowia łóżka, a następnie zabrał się za krępowanie moich rąk. Delikatny materiał oplótł moje nadgarstki. W. robił to stanowczo, ale subtelnie. Doskonale wyczuwał moment, kiedy pętla była już wystarczająco zaciśnięta, ale nie powodowała dyskomfortu. W ten sposób zniewolił obie moje ręce, które rozciągnięte w przeciwległych kierunkach opadały na łóżko. Poduszki stanowiły idealne wybrzuszenie, sprawiające, że leżałam teraz ponętnie wypięta. Mój kochanek na tym jednak nie poprzestał. Zsunął ze mnie majteczki i rozciągnął nogi. Nie mocno, tylko tyle, żeby dosięgnąć do kostek dwoma kolejnymi krawatami, przymocowanymi do końcowych wierzchołków łóżka. Leżałam tak wredy wypięta, bez majtek, przywiązana za każdą kończynę do łóżka. Niby nie jakoś mocno, ale na tyle skutecznie, że nie mogłam tak po prostu wstać i się rozplątać.

– To nie jest to, na co liczyłam. Teraz to już na pewno nie będzie mu łatwo sprawić mi przyjemności – w moich myślach krążyła tylko ta jedna myśl. Sama nakręcałam się na to, że na pewno wieczór nie będzie udany.

– Odpręż się i pozwól mi działać. Wiem, co myślisz, ale gwarantuję ci, że cię zaskoczę – zdawało mi się wtedy, że W. czyta w moich myślach.

Nie zdążyłam jednak zbyt dużo wymyślić, bo stało się coś, czego zupełnie się nie spodziewałam. Użył jeszcze jednego krawata. Ten ostatni wylądował na moich oczach, zabierając im dostęp do tego, co działo się w sypialni. Wcześniej mogłam jakoś karkołomnie odwrócić się i spojrzeć na W. lub też przekręcić głowę w stronę luster i choć wzrokiem kontrolować przebieg zdarzeń.

– Dlaczego on mi to robi? Przecież wie, że nie lubię sytuacji, których nie mogę kontrolować – myślałam wtedy.

– Zaraz wracam, nigdzie się nie ruszaj – zażartował, szepcząc mi do ucha. A jak i gdzie niby miałam się ruszyć. Choć gdybym wiedziała wtedy tyle, ile wiem teraz z pewnością starałabym się uciec.

Zostałam sama. Niemal naga, wypięta, przywiązana do łóżka jego krawatami. W niemal całkowitej ciemności. Zasłona oczu była tak szczelnie zawiązana, że nie pozwalała na zobaczenie czegokolwiek. Na dodatek wychodząc pogłośnił nieco muzykę, co w pewnym stopniu ograniczyło także możliwość słyszenia tego, co dzieje się wokół mnie.

Leżałam tak chwilę zanim wrócił. Cały czas nic nie widziałam. Tylko stłumione odgłosy w sypialni pozwoliły na ocenę tego, że jest znowu przy mnie. Podszedł do łóżka, czułam, że jest blisko. Straszne uczucie, kiedy każde zakończenie nerwowe z jednej strony jest przygotowane na dotyk, a z drugiej jest całkowicie nieświadome, że za chwilę będzie wysyłać sygnał do mózgu. Wzrok to jednak potężny zmysł. Obserwując partnera, wiadomo, czego się spodziewać, gdzie za chwilę będzie dotykał, pieścił, w jaki sposób będzie to robił. Receptory są na to przygotowane. W tamtej chwili jednak nie wiedziałam nic. Pierwszy dotyk spowodował drżenie, niemal podskoczyłam na łóżku. Było to silniejsze ode mnie. To tak, jakby ktoś nagle wystraszył mnie podczas oglądania strasznego filmu. Dopiero po chwili do mózgu dotarła druga informacja, początkowo równie nieprzyjemna, co wcześniejsza. Zakończenia nerwowe zostały podrażnione – kochanek dotknął mojego ciała czymś wyjątkowo zimnym. Pierwsze, co przyszło mi wtedy do głowy to, że bawi się kostką lodu. Nie myliłam się. Pewności nabrałam, gdy zaczął kreślić nią linię wzdłuż moich pleców. Lód szybko topniał na rozgrzanym ciele i już po chwili zaczęły spływać z moich pleców kropelki wody. On bawił się fenomenalnie, a ja przeżywałam katusze, kiedy nie mogłam podrapać się czy zgarnąć spływającej kropli. Szczególnie nienawidziłam go, kiedy kilka kropli postanowiło wytyczyć nowe drogi przez boczki, w stronę mojego brzucha. Poprosiłam, by przestał. Przestał. Delikatnie wytarł moje plecy ręcznikiem, który widocznie przyniósł ze sobą. Chwilę później wrócił jednak do swoich tortur. Byłam już na nie nieco przygotowana, jednak zaskoczył mnie ponownie. Tym razem zaczął swoją wędrówkę kostką lodu od dołu pleców i niebezpiecznie zbliżał się rowkiem do mojej pupy. Pamiętam, że chciałam zacisnąć pośladki najmocniej jak tylko potrafiłam, ale nie było to do końca możliwe ze względu na wypiętą pozycję i rozciągnięte nogi. Dotarł do wejścia do pupy zanim zdążyłam wymyślić jakiś sensowny sposób obrony. Jedyne, co mam we wspomnieniach w tej chwili to syknięcie, które wydałam z siebie, kiedy lód płynnie znalazł zaciśnięte do granic możliwości zagłębienie. Zimny dotyk nie wywoływał bólu, było to jednak niesamowicie dziwne do opisania uczucie. Nie wiem, czy mogłabym je polubić, szczególnie, że znęcający się nade mną partner delikatnie, lecz wytrwale bawił się wejściem do mojej pupy, ustawiając kostkę lodu wierzchołkiem w stronę mojego wnętrza i lekko ją naciskając. Opóźnione reakcje stłumionych chłodem nerwów oraz duży poślizg narzędzia tortur sprawiały, że udawało mu się to bez większych trudności. Ucieszyłam się, gdy poczułam, że opuszcza te rejony. Jednak, gdy tylko zimna powierzchnia lodu dotknęła moich warg sromowych, pomyślałam, że wcześniejsze pieszczoty były czymś przyjemnym. Myślałam wtedy, że jeśli natychmiast nie przestanie to stanowczo każę się rozwiązać i ten wieczór zakończymy w mało przyjemny sposób. Byłam mocno zaskoczona, gdy tylko przez chwilę dotykał mojej muszelki. Zupełnie tak, jakby czytał w moich myślach, albo doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że taki dotyk nie sprawia przyjemności. Olbrzymie zaskoczenie poczułam jednak natychmiast po odstawieniu lodu. Moje wargi zaczęły chłonąć ciepło z otoczenia, temperatura tego miejsca zaczęła wyrównywać się z całym ciałem. Towarzyszył temu efekt, którego zupełnie się nie spodziewałam.

– Czujesz jaka jestem tam wilgotna – zapytałam nieśmiało. – Skąd wiedziałeś? – podejrzewałam, że naczytał się czegoś na tych swoich forach i blogach. Miałam nadzieję, że naczytał się więcej, bo pomimo teoretycznej nieprzyjemności, jaka towarzyszyła zabawie lodem, ten wieczór zaczynał mi się podobać. Widać było, że W. podszedł naprawdę poważnie do tematu i że jego działania będą miały na celu przede wszystkim moją przyjemność, nawet jeśli będzie ją sprawiał w niestandardowy sposób.

Nie doczekałam się odpowiedzi na moje pytania. Poczułam jednak, że zbliża się do mojej głowy. Coś miękkiego dotknęło moich warg, ale nie zatrzymało się na nich, a zaczęło wpychać się do moich ust. Poznałam szybko, że to materiał. Mój kochanek wkładał mi do ust moje majtki. Pamiętam, że pierwsze, o czym pomyślałam to upokorzenie. W końcu leżałam naga, bezbronna, związana, a facet pakował mi do buzi bieliznę. Tak jakby chciał mnie zakneblować, jakby nie chciał mnie słyszeć, jakbym miała się zamknąć. Chwilę później pomyślałam, że to pewnie część gry, która przecież zaczęła mi się już podobać. Nie było zatem powodów, żeby negatywnie oceniać jego poczynania. Przyjęłam je całe. Smakowały dziwnie, pomieszany smak nowego materiału z moimi sokami. Uświadomiłam sobie wtedy, że pierwszy raz w życiu smakuję sama siebie. Wcześniej nawet branie do ust penisa W., po tym jak nurkował już w mojej pochwie, było problemem. Jakoś nie mogłam się przemóc. Tym razem nie miałam wyjścia. Majtki były już w moich ustach. Wydaje mi się też, że nieco przesadzałam z tym wcześniejszym obrzydzeniem do własnych wydzielin.

W. wrócił tymczasem za mnie. Poczułam dotyk palca na swojej kobiecości. Był bardzo wilgotny. Po chwili zrozumiałam, że wysmarowany jest żelem nawilżającym, a mój partner rozsmarowuje go na moich miejscach intymnych. Skłamałabym, mówiąc że było to nieprzyjemne. Był delikatny, subtelny, masował umiejętnie. Wcześniej nie podejrzewałabym go o takie umiejętności, ale też muszę przyznać, że nieczęsto pozwalałam mu na pieszczoty. Najczęściej kochaliśmy się szybko, nie było czasu na masaże i cieszenie się powolnym dotykiem. Musiałam wydawać z siebie zabawne, stłumione odgłosy. Cicho pojękiwałam z każdym przeciągnięciem wilgotnych palców wzdłuż mojej kobiecości. W. nie oszczędził także łechtaczki, którą potraktował dodatkową porcją nawilżacza. Pojękiwania, wydawane przez materiał wepchniętych do moich ust majteczek stawały się coraz wyraźniejsze z każdym dotykiem najwrażliwszego miejsca na moim ciele. Nawilżania pupy się nie spodziewałam, choć muszę przyznać, że był to jeden z tych niewielu razów, kiedy nie protestowałam. Dotyk był delikatny, nie nachalny. Dłuższą chwilę rysował coraz to mniejsze kółka wokół wejścia do mojego wnętrza zanim nacisnął na nie pierwszy raz. Nie było to oszałamiające uczucie, dopóki nie dołączył do tego pieszczot mojej cipki. Te sprawiły, że wypięłam się bardziej, domagając się więcej. Nacisnął drugi i trzeci raz, jednocześnie dotykając łechtaczki i przełamał opór. Gdyby robił tak za każdym razem podczas wcześniejszych prób, pewnie dużo częściej pozwalałabym mu na pieszczoty tej części ciała. Do ciasnego wnętrza wpuściłam go bez większych problemów. Jego palce wykonywały naprawdę subtelne ruchy. Kiedy przyspieszał masowanie kobiecości zaczynały drżeć moje uda. Gdy bardziej stanowczo zagłębiał się w moją pupę, miałam wielką ochotę rozciągnąć szerzej pośladki i pozwolić mu na więcej. Och, muszę przyznać, na wspomnienie o tym, do dziś żałuję, że miałam skrępowane ręce.

Tego wieczoru jednak nie palce i nie penis miały grać pierwsze skrzypce we mnie. W. przerwał na chwilę pieszczoty, a ja usłyszałam znajomy odgłos. Zabawka, którą sprawiliśmy sobie jakiś czas wcześniej – sporych rozmiarów wibrator o anatomicznym kształcie wydawał dźwięki, których nie można było pomylić z niczym innym. Rozumiałam już wtedy skąd pomysł na ten żel nawilżający. Miał on zapewnić mi więcej przyjemności i brak dyskomfortu spowodowanego wpychaniem suchej zabawki. Na początku dotknął łechtaczki. Jęknęłam głośno. Bawił się ze mną, co chwilę przysuwając i zabierając wibrator od mojego ciała. A ja, niczym chętna kotka wypinałam się tylko mocniej, podążając za oddalającym sie sztucznym penisem. Pieścił mnie tak, jak lubiłam najbardziej. Nie obchodziło mnie nawet, że znów zajął się moją pupą. W tamtej chwili mógł ją nawet rżnąć bez opamiętania. Było mi tak dobrze, że cały zewnętrzny świat dla mnie nie istniał. Zazwyczaj bronione przeze mnie zaciekle miejsce, teraz stało się obiektem działań innej naszej zabawki. Żelowy, nie za gruby penis lekko napierał na wejście do mojej pupy. Początkowo wprowadzenie go do środka sprawiało W. pewne problemy, ale szybko zauważył, że zwiększone doznania na łechtaczce rozluźniają wszystkie moje mięśnie. Pamiętam, jak poczułam wypełnienie mojego odbytu. Wpychał go delikatnie, ale głęboko. Wykonywał nim długie ruchy w tę i z powrotem, przyzwyczajając to miejsce do bardziej wyuzdanych penetracji. Po pewnym czasie moje ciało nie stawiało już żadnego oporu. Wibrator, jednostajnymi drżeniami sprawiał mi ogromną przyjemność przy jednej dziurce, żelowy penis zanurzał się coraz energiczniej w drugiej. Urywane jęki, które wydawałam z siebie pojawiały się w tempie i towarzyszyły posuwaniu mojej pupy. Zadziwiające, wtedy uświadomiłam sobie, że rozkosznie jęczę od analnych pieszczot. Robiłam coś, co kiedyś strasznie mnie brzydziło, a potem podchodziłam do tego bardziej obojętnie, głównie pozwalając na to, żeby sprawić jemu przyjemność. Obraz mocno wypiętej, wyjącej niemal z rozkoszy kobiety, już dosyć ostro posuwanej w tyłek sztucznym fiutem z pewnością nie współgrał z moim podejściem do tego rodzaju seksu. Choć wydaje mi się, że wibrator na łechtaczce też nie był bez znaczenia. Zresztą miałam możliwość przekonania się, jaka jest prawda. W. zabrał zabawkę z mojej łechtaczki. Jęki nie zniknęły, stały się tylko nieco mniej głośne. Ale tylko na chwilę, bo wibrator wrócił i dał mi doznania, których dotąd nigdy nie czułam. Mój kochanek bez najmniejszego oporu wepchnął go w moją wilgotną cipkę. Po chwili rozpoczął ujeżdżanie dwiema zabawkami moich rozciągniętych otworków. Pierwszy raz czułam się tak pełna, pierwszy raz czułam się tak rozwarta, pierwszy raz czułam się tak niezwykle. Tego nie da porównać się z niczym innym. I co najbardziej mnie wtedy podnieciło – pierwszy raz czułam się tak wyuzdana. Doszłam po mniej niż minucie takiej zabawy. Był to orgazm zupełnie inny niż te, które przeżywałam do tej pory. Całe moje ciało drżało, zlewał je zimny pot, a ja zamiast zaciskać mięśnie chciałam się jak najbardziej otworzyć, rozewrzeć, rozciągnąć każdy z nich. Całemu temu doznaniu towarzyszył niekończący się wręcz jęk, wycie wydobywające się przez materiał majtek z moich ust. Nie było pojękiwań razem ze skurczami, jak zazwyczaj. To był jeden długi akt rozkoszy.

Opadłam w końcu bezwładnie na poduszki. Zabawki cały czas znajdowały się we mnie. W. nie wyciągnął ich. Teraz dopiero czułam jak zwieracz zaciska się rytmicznie na żelowej zabawce. Wszystko było takie piękne, radosne. Czułam się jak nowonarodzona.

Ciężko dysząc poczułam, że mój kochanek wstaje. Usłyszałam kroki w stronę drzwi sypialni i dalej w głąb domu.

– No chyba mnie tu tak nie zostawi związanej – pomyślałam – Gdzie on idzie?

– Mam nadzieję, że Ci się podobało – usłyszałam blisko siebie i zamarłam. Głos W. dochodził z odległości nie większej niż dwa metry od łóżka, a przecież słyszałam jak wychodził, jestem pewna.

Utwór chroniony prawem autorskim. Dalsze rozpowszechnianie w całości lub fragmentach bez zgody autora zabronione.

Czytelniku, chętnie zamieścimy dobre opowiadania erotyczne na Najlepszej Erotyce. Jeśli stworzyłeś dzieło, które ma nie mniej niż 2000 słów, zawiera ciekawą historię i napisane jest w dobrym stylu, wyślij je na nasz adres ne.redakcja@gmail.com. Każdy tekst, który przypadnie do gustu Redakcji Najlepszej Erotyki, zostanie opublikowany, a autor dostanie od nas propozycję współpracy.