Grafika autorstwa MRT_Grega, publikacja za zgodą Autora

Donośny dźwięk dzwonków zbliżał się nieubłaganie. Wreszcie na końcu ulicy ukazał się kapłan niosący skromne zawiniątko a za nim wkrótce wynurzyła się reszta procesji. Perspektywa załamała się. Jeszcze przed chwilą byli niemal na horyzoncie a już po chwili spadły na nią pierwsze nieczystości. Ktoś rzucił jajkiem. Na całe szczęście rozprysło się prawie metr dalej, dekorując kamienną płytą ekspresjonistycznym wzorem. Skrępowana kajdanami mogła tylko biernie przyglądać się lustrującym ją oczom. Przyglądać się i rzucać obelgami, lecz w porę sobie uświadomiła, że to tylko bardziej rozjuszyłoby tłum. Zacisnęła więc zęby i tylko łypała spod powiek gorącym spojrzeniem. Jakiś starzec wysunął się do przodu. Przez chwilę lustrował ją lubieżnie od góry do dołu, zatrzymał wzrok na sutkach, które stwardniały nieco pod wpływem chwili a następnie przesunął wzrok w dół, tam gdzie tryskało skalane diabłem źródełko. Mlasnął językiem i zbliżył się jeszcze bardziej. Z ust wionęło mu zepsutymi zębami i cebulą. Jej resztki smętnie tkwiły w połamanych zębach. Uśmiech starca przypominał grymas gargulca. I takie zresztą były jego zamiary.

Nie zastanawiając się długo wcisnął szponiastą dłoń między uda dziewczyny a językiem przesunął po jej nagim ciele. W chwili gdy jego palec znikał we wnętrzu podnieconej czarownicy, stojący za nim kapłan cicho syknął. Starzec skrzywił się i odsunął do uwięzionej. Przez chwilę jeszcze trzymał palec w jej wnętrzu, po czym wyciągnął go, powąchał i polizał. Dziewczyna jęknęła, czując jak nagromadzone w niej oczekiwanie na rozkosz zaraz wybuchnie, zalewając brukowany trotuar strumieniem jej podniecenia.

– Czy ty, D.A., wyrzekasz się szatana i gotowa jesteś na odkupienie swych grzechów przed obliczem Pana? – kapłan wzniósł rękę nad jej głowę podczas inwokacji.

Syknęła głośno, pochyliła głowę w jego kierunku, wlepiając w niego swoje czarne jak noc oczy . Przesunęła językiem po spierzchniętych wargach. Przez chwilę mruczała coś do siebie, jednak ciche przekleństwa dotarły do uszu kapłana. W końcu przesłała mu pełen lubieżności pocałunek.

– Nakazuję ci odejść! – krzyknął kapłan, machając kropidłem. Ciężkie krople święconej wody spadły na przeklętą.

Zaśmiała się chrapliwie, po czym wypchnęła biodra do przodu, prezentując swą kobiecość w całej okazałości. Kapłan cofnął się, zaś na jego miejsce wysunęli dwaj mnisi. Jeden z nich trzymał długi pejcz, drugi zaś ogromnego kamiennego fallusa. Wyrzeźbiony w jednym kawałku wapienia, dokładnie odwzorowywał każdy szczegół męskiego członka we wzwodzie.

Dziewczyna napięła mięśnie i na ile mogła rozłożyła nogi. Poruszyła biodrami w rytm jakiegoś mrocznego tańca. Przyzywała ich. Długo nie musiała czekać. Głośny świst zabrzmiał gdy cienki pejcz przeciął powietrze i spadł na jej piersi. Na skórze pokazała się delikatna pręga. Mnisi wiedzieli jak uderzać, by pejcz nie rozerwał skóry a okazał się wystarczająco bolesny. Gdy na brzuch dziewczyny spadał kolejny raz, drugi mnich rozsunął energicznie fałdki jej sromu, po czym wsunął w nią kamiennego penisa. Powoli centymetr po centymetrze twardy pal znikał w jej pochwie. Ryknęła, czując jak nieregularne krawędzie rzeźby drażnią jej delikatne wnętrze. Gdy tylko kamienny fallus niemal cały zniknął w jej wnętrzu, mnich odstąpił od dziewczyny.

Gawiedź w milczeniu przyglądała się, jak nieszczęsna próbuje utrzymać w sobie kamiennego członka. Jednak obfitość jej soków sprawiała, że przy każdym rozkurczu pochwy członek wysuwał się z jej wnętrza. Po chwili wypadł całkiem i spadając z wysokości metra, uderzył w krawędź trotuaru i przełamał na pół. Tłum jęknął w przerażeniu.

– Zatem nie przyjęłaś do siebie Pana – kapłan powrócił na swoje miejsce – chcesz nadal służyć szatanowi! Niech zatem będzie.

Odwrócił się w stronę ciżby i pochylił głowę. Spomiędzy ludzi wyszło kilkanaście barczystych postaci. Na co dzień służący pod wezwaniem Lorda Conrada, tego dnia pełnili znaczniej dostojniejszą rolę. Na bok poszły zbroje i odzienia i już po chwili cała najbliższa straż Lorda stała naga tuż przed dziewczyną. Ich przyrodzenia sterczały wysoko jak lance a zaciśnięte nieczułe usta wyrażały jedynie nieubłaganą litość.

– Skoro zatem chcesz służyć swemu panu szatanowi, niech zatem przyjmie ode mnie ten skromny podarek – kapłan zaśmiał się i skinął dłonią.

Mężczyźni doskoczyli do dziewczyny. Dwóch z nich na chwilę skryło się za kamienną płytą do której przymocowane były, krępujące dziewczynę łańcuchy. Dał się stamtąd słyszeć szczęk metalu i po chwili, przez nikogo nie podtrzymywana opadła na kolana. Zaraz potem czterech strażników schwyciło wielką płytę i obrócili ją w mgnieniu oka przeobrażając postuyment w kamienny ołtarz ofiarny. Dziewczyna spojrzała po otaczającyh ją, zwilżyła językiem wargi i wygięła ciało w pałąk, rozsuwając szeroko nogi. Jej ściśnięta szczelinka rozkwitła niczym dojrzała róża. Niejeden z gawiedzi poczuł w tym czasie ucisk w okolicach pobrzusza. Schowana w cieniu rosłej kobiety nastolatka mimowolnie sięgnęła ręką między uda. Pragnienie jakie tam zapanowało mogły ugasić tylko jej zwinne paluszki, którymi w ukryciu zaczęła się masturbować. Dostrzegła to czarownica i wbiła w nią swoje spojrzenie. Jakby pod jego wpływem, dziewczynak poczuła nieprzebraną chęć na dołączenie do orgii. Ledwo się powstrzymywała czując jak jej soki zalewają potargane onuce.

Na szczęście dla niej strażnicy przystąpili do swego dzieła. Jeden z nich wsunął się pod czarownicę i pomagając sobie dłonią wsunął swojego kutasa w jej anus. W tym czasie następny wspiął się nad przeklętą i dosiadł jej cipki. Kolejny ukląkł nad jej głową i wsunął swojego penisa w spragnione członka usta dziewczyny. Jej dłonie również znalazły swe przeznaczenie. Nawet pod pachami przesuwały się męskie członki. Przez chwilę wszyscy tkwili nieruchomo a potem jak na jakiś sygnał zaczęli się w niej poruszać. Jej jęki stłumione napierającym na gardło członkiem rozbrzmiały w ciszy zgromadzenia. Po chwili doszły do tego pomrukiwania i sapnięcia mężczyzn. Ci którzy się nie załapali przesuwali dłońmi po swoich przyrodzeniach, wpatrzeni w kopulującą grupę. Ostatnie, krwawo–czerwone promienie zachodzącego słońca padły na ołtarz, topiąc orgię w szkarłatnej poświacie. Wydawało się, że zewsząd bluzga krew siłujących się z nieczystą mężczyzn.

Kapłan spoglądał na orgię w milczeniu. Choć sam doświadczał uniesienia wolał nie dać po sobie poznać jak bardzo jest podniecony. Jednak sytuacja nie pozwalała na ukaranie dziewczyny w tajemnicy. Cudzołożnica musiała ponieść zasłużoną karę a najprostszym sposobem przekonania mieszkańców o jej winie było posądzenie o czary. I tak w jednej chwili ze spokojnej młodej kobiety, który znalazła się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie D.A. stała się czarownicą, służką szatana. W Anglii zapewne spłonęłaby na stosie, jednak stary  kontynent rządził się własnymi prawami. A zwłaszcza, ukryta wysoko w karpackich górach niewielka mieścina, którego jedynym błędem mieszkańców było tylko to, że się tam wprowadzili. Samozwańczy przywódca, Lord Conrad, sprawował twarde rządy, wszelkie niepodporządkowanie karając śmiercią lub torturami. O ucieczce nie było mowy. Wataha udomowionych wilków potrafiła wytropić każdego śmiałka, któremu przyszło do głowy opuszczenie ufortyfikowanego miasta.

– Aaach… – ryk strażnika wyrwał kapłana z zamyślenia. Pulsujący organ mężczyzny wyrzucał z siebie fontannę białej cieczy wprost na twarz czarownicy. Zaraz potem eksplodowali kolejni, czując wijące się pod nimi ciało dziewczyny, jej zaciskające się mięśnie i palce dłoni. Strumienie perłowego nasienia spływały po brzuchu dziewczyny, wyciekały spomiędzy jej ud i palców. Lecz nie dane jej było odpocząć. Ledwo tylko skończyli pierwsi strażnicy, przystąpili do niej kolejni, powtarzając ustaloną formację. Zdążyła tylko rozsmarować po sobie ich nasienie.

Mrok zapadł gdy ostatnia grupa mężczyzn dopełniła aktu. Kałuże spermy zdążyły już zaschnąć wokół ołtarza, jak i na jej ciele, pokrywając ją cienką skorupą, niczym membraną ludzkiej chuci. Zapalono pochodnie, które ustawiony w krąg wokół czarownicy. Kapłan uniósł ku górze zawiniątko, rozsupłał sznury i wydobył spomiędzy tkaniny, oprawioną w skórę księgę.

– Oto życie niewiernej! Słowo po słowie spisany każdy jej grzeszny uczynek! Od narodzin po dzień dzisiejszy, szare karty pergaminu wypełnione przerażającymi i odrażającymi aktami czarnoksiężkich praktyk!

Po tych słowach kapłan podszedł do ołtarza i złożył księgę na brzuchu czarownicy. Choć księga faktycznie zawierała opis jej życia nie było tam nawet wzmianki o jakichkolwiek czarach. Opisano w niej napad Lorda na położoną w dolinie wioskę, wymordowanie jej mieszkańców i wzięcie w niewolę dzieci i kobiet. Znajdował się tam szeroki ustęp o pięknej niewolnicy, która tak zawładnęła sercem Lorda, że darował jej wolność w zamian za wierność. Młoda kobieta zgodziła się i tak oto łoże Lorda, zajmowane dotąd przez ciemnoskóre nałożnice, przyjęło smagłą, szczupłą niewiastę o orzechowych oczach i ciemnych jak noc włosach. Wywodząca się z cygańskiej karawany miała w swojej naturze mrok i gorąc, które szybko opanowały zmysły Lorda. Przedkładając sprawy miasta spędzał z nią coraz więcej czasu, nie zauważając jak oblubienica zaczyna mu się wymykać spod kontroli.

A ona pozwalała sobie na coraz więcej. Choć dochowywała mu wierności w łożu, zapuszczała się coraz dalej od miasta aż któregoś dnia dotarła do ruin swojej dawnej wioski. Bolesne wspomnienia odżyły na nowo gdy zaglądała do spalonych wnętrz drewnianych chat. Postanowiła tedy wracać tam częściej, chcąc odbudować choć fragment, tworząc enklawę dla uciśnionych poddanych Lorda. Wkrótce pojawili się tam pierwsi osadnicy, którym jakimś cudem udało się uniknąć wilczej sfory i mrocznych strażników Lorda. Wśród przybyłych był pewien młodzieniec, w którego rysach twarzy dostrzegła znajome znaki. Okazało się, że jest on najmłodszym potomkiem uśmierconego przez Lorda przywódcy dawnej osady. Wspólna, smutna pamiątka z przeszłości przybliżyła tych dwoje do siebie. Spotykali się coraz częściej, aż którejś nocy zawitał do drzwi jej chałupki. Była to noc, której od dawna oczekiwała. Choć Lord chełpił się swą jurnością nigdy nie mógł zaspokoić swej oblubienicy. Tymczasem młodzieniec nim wniknął w rozpalone czeluście swej ukochanej rozpalił jej ciało do czerwoności. Długo wodził językiem po jej gładkim ciele, delikatnie pieścił płatki jej uszu i smukłą szyję, zatapiał się w jej ustach a dłońmi ściskał brodawki jej piersi. Niepomny na na jej naleganie przedłużał w nieskończoność subtelną grę wstępną, raz po raz łechcąc jej skarb. Usiłowała złapać go za przegub i wcisnąć w swoje łono za każdym jednak razem udawało mu się wyzwolić z uścisku i powrócić do pieszczot. Dyszała mu wprost do ucha – Weź mnie! Zerżnij mnie! Teraz! Już nie wytrzymam! – On jednak nadal jej nie słuchał.

Wreszcie gdy pierwsze drżenie przebiegło przez jej ciało, uniósł się nad nią, zerwał z siebie koszulę i spodnie, wydobywając sztywnego, twardego jak skała członka. Uniosła biodra do góry. Przez chwilę jeszcze wpatrywał się w jej ciało, po czym objął ją w pasie i nie celując wbił prosto w rozognione wnętrze. Jego ryk słychać było daleko poza łożem. Zaraz potem zawtórował mu wysoki jęk. Nie żałowali sobie. O nie. Posuwał ją rytmicznie, zgniatając w swych dłoniach jej niewielkie piersi, zaciskając na cudnej szyi a potem łapał za biodra i przyciągał do siebie. Usiłował wbić się w nią najgłębiej jak to możliwe, nie zważając na to, że wciska głowę dziewczyny w stos poduch u wezgłowia łoża. Zduszony jej jęk tylko jeszcze bardziej go rozochocił. Odchylił swe ciało do tyłu i zasłuchany w miękki odgłos spomiędzy jej ud przyspieszył. Finał nadszedł szybciej niż się spodziewał. Jednak z satysfakcją dostrzegł i u niej symptomy orgazmu. Gdy pierwsza struga nasienia wypełniła jej gorące wnętrze mięśnie jej pochwy zacisnęły się na członku nie pozwalając mu się wydostać. Przez chwilę posapywał, pompując do jej wnętrza kolejne porcje, czując jak za każdym wytryskiem jej ciało przeszywa spazm rozkoszy.

W końcu legli na łożu ciężko dysząc, wtuleni, wpatrywali w siebie roziskrzonymi oczami.

Tej nocy jeszcze nieraz dowiódł, że nie liczy się wielkość lecz wytrzymałość. Wyczerpani zasnęli nad ranem. Lecz gdy otworzyła oczy, nie leżała już na miękkim posłaniu ze skór lecz na kamiennej posadzce celi. Kapłan Lorda zawczasu dostrzegł poczynania oblubienicy swego pana i przez długi czas śledził ją, aż owej feralnej nocy zebrał niewielką armię i ruszył do doliny. Zastał tam dobrze już prosperujące miejsce, które w jego mniemaniu mogłoby w przyszłości stać się zarzewiem do buntu. Mroczne postacie, cicho jak duchy opanowały wioskę, mordując śpiących mężczyzn, dusząc ich w ich własnych łożach. Nie szczędzono też kobiet i dzieci. Tym razem nie chciano popełniać poprzednich błędów. Spoczywający w objęciach kochanki młodzieniec zdążył tylko otworzyć oko gdy spadł na niego cios. Ogłuszony ciężkich obuchem został wywleczony na zewnątrz i zawieszony na linach. W tym czasie Kapłan przytknął do nosa dziewczyny szmatkę nasączoną tajemnym wywarem sprawiając, że nie obudziła się podczas krępowania i załadunku na wóz. W drodze do miasta kapłanowi towarzyszyło tylko dwóch żołnierzy. Reszta zajęła się plądrowaniem osady oraz jej podpaleniem. Nad ranem czarne opary gryzącego dymu spowiły otaczający osadę las. Pośrodku pożogi wisiał, rozciągnięty na linach, oskórowany kochanek Lordowskiej oblubienicy. Umierając w potwornych męczarniach błagał stojących w półokręgu mężczyzn o szybką śmierć. Jednak mściwi żołnierze głusi byli na jego nawoływania. Pozostawili go jęczącego, zdanego na pastwę drapieżników, które niedługo po odejściu strażników rzuciły się na swoje ofiary. Wrzask konającego mężczyzny słychać było daleko.

W tym czasie dziewczyna została już zbudzona. Do jej celi zszedł sam Lord. Przez chwilę w milczeniu przyglądał się niewiernej, w końcu wyszarpnął zza pazuchy cienki sztylet i zamierzył się do jej serca.

– Panie! – Kapłan w mgnieniu oka znalazł się między nim a ofiarą – wszyscy wiedzą, że ta dziewczyna była ci nieposłuszna. Jeśli uśmiercisz ją tutaj to tylko wzmocni niechęć mieszkańców do ciebie.

Lord zawahał się. Już nieraz kapłan dowiódł swojej mądrości, jednak jego złość na kobietę była tak ogromna, że niemal przyćmiła jego zdrowy rozsądek.

– Odsuń się starcze bo i ciebie ugodzę! – syknął rozjuszony.

– Panie! Pozwól mi się tym zająć. Sprawię, że mieszkańcy znów zwrócą na ciebie swoje oczy a ta niewierna zostanie przez nich wyklęta.

– To znaczy? – Lord opuścił śmiercionośny szpic, gotów jednak w każdej chwili zatopić go w sercu ofiary

– Ogłosimy, że była czarownicą, służką szatana, diabła. Że oddawała się odrażającym praktykom, dopuszczała się cudzołóstwa, kanibalizmu i innym przerażającym aktom. Panie! Ludność jest ciemna i wystarczy słowo kapłana, by uwierzyli…

Lord przez chwilę milczał, jakby ważąc zasłyszane słowa. W końcu uśmiechnął się szatańsko, schował sztylet i rzekł, klepiąc starca po ramieniu;

– Zatem zgoda. Ale nim umrze ma być poddana torturom. Takim, jakie są je właściwe.

Ostatnie słowa Lorda, poparte przyłożoną do przyrodzenia dłonią, rozjaśniły oblicze starca.

– Będzie jak sobie życzysz panie.

– Teraz, gdy odpokutowałaś za cudzołóstwo i zdradę przyszedł czas na pojednanie się z Panem! – zakrzyknął kapłan odwracając się do tłumu – Ciało tej kobiety splamione zostało szatańskim nasieniem i żadna ziemska siła nie jest w stanie oczyścić jej z grzechu. Jednak Pan nasz najwyższy Przyjmie ją do siebie i nanaczy na jej czole znak, który odgoni wszelkie moce nieczyste.

Spojrzał na przerażone oczy dziewczyny. Uśmiechnął się złośliwie i wyszeptał, lecz w zalegającej ciszy głos poniósł się w dal.

– Czas nadszedł, byś przywitała się z twym stwórcą.

– Nie! – wrzasnęła na widok pochodni zbliżającej się do jej ciała. Rowki w kamienny ołtarzu wypełniły sie oliwą, która skapywać poczęła na trotuar. Kapłan zamknął oczy i rzucił pochodnię wprost na księgę. Zapłonęła zielonym blaskiem. Po chwili ogień zajął całą postać.

– Nieeeee! – krzyczała w przerażeniu.

– Nieeeee!

Jej głos w niewielkiej sali zabrzmiał jak dzwon gotyckiej katedry. Ubrany w biały fartuch mężczyzna doskoczył do fotela. Czym prędzej zdjął przysłonę z twarzy kobiety i odczepił sondy przymocowane do jej głowy. Najdelikatniej jak mógł wybudzał ją, jednocześnie odczepiając kolejne klamry na jej ciele.

– Nie… – Jeszcze przez moment pojękiwała. Po chwili zaczęła coś mamrotać.

W końcu otworzyła oczy. Rozejrzała się niewidzącym wzrokiem po sali aż w końcu jej spojrzenie padło na mężczyznę, przycupniętego przy jej fotelu.

– Gdzie…? – zaczęła, lecz już po chwili sobie przypomniała. Wyraźna ulga na jej twarzy sprawiła, że mężczyzna odetchnął spokojniej.

– Co się stało? – spytał, kładąc rękę na jej ramieniu.

– Miałam zostać… cholera! Ten sadysta mnie podpalił! – rzuciła gniewne spojrzenie w kierunku postaci w oddali. Przymocowanego w półleżącej pozycji mężczyznę spowijały kable, identyczne jak te, które właśnie odczepiał z jej ciała pracownik firmy – skurwysyn…

– Spokojnie. To tylko wizualizacja – pracownik firmy usiłował uspokoić drżącą kobietę. Małą ołówkową latarką zaświecił jej najpierw w jedno potem w drugie oko i nie dostrzegając żadnych poważnych symptomów pozwolił jej zsunąć nogi z fotela. Bez słowa wstała i odeszła w kierunku garderoby. Jej nagie ciało nosiło na sobie ślady ostatnich sześćdziesięciu lat jednak dawna gibkość i uroda nadal była widoczna.

Pracownik westchnął ciężko. Podłączył Visual do dysku i ściągnął dane ostatniej wizualizacji. Ich sprawdzenie pozwoli w przyszłości uniknąć podobnych sytuacji. Przynajmniej taką miał nadzieję.

Czytelniku, chętnie zamieścimy dobre opowiadania erotyczne na Najlepszej Erotyce. Jeśli stworzyłeś dzieło, które ma nie mniej niż 2000 słów, zawiera ciekawą historię i napisane jest w dobrym stylu, wyślij je na nasz adres ne.redakcja@gmail.com. Każdy tekst, który przypadnie do gustu Redakcji Najlepszej Erotyki, zostanie opublikowany, a autor dostanie od nas propozycję współpracy.