„Należałam do świata wiatru i wierzb, jak określano w Chinach sferę uciech zmysłowych. Od dzieciństwa szkolono mnie na kurtyzanę; miałam czternaście lat, gdy zostałam prostytutką w wytwornym Domu Wiosennej Świeżości” czytamy na wstępie.

Rozczaruje się jednak ten, kto myśli, że książka ta to chiński odpowiednik „Wyznań gejszy” Arthura Goldena. To rozliczeniowo-wspomnieniowa opowieść kobiety sprzedanej przez rodziców, by uchronić pozostałą część rodziny przed głodem i śmiercią.

Miao Sing („Cudowna Rozkosz”) snuje historię swego życia. Życia, które przeznaczyli jej bogowie, już w chwili narodzin i któremu – tak jak należało – się podporządkowała. Nie żałuje swych losów. Rada jest, że była kurtyzaną. Lubiła mężczyzn, a władza dawania im rozkoszy sprawiała ogromną radość.

Poznajemy historię dziewczyny, potem kobiety, kolejnych kochanków zróżnicowanych pod względem wieku, charakteru, wyglądu i zawodu oraz …sił do wojennych potyczek. Wszystko to z okupacją japońską, zmianami ustrojowymi – komunizmem, próbami pozyskiwania kurtyzan – pięknych i bez zasad za jakie uchodziły – do działalności szpiegowskiej, a na końcu z reedukacją prostytutek w tle.

Język książki jest bardzo poetycki: lekka, elegancka, metaforyczna pikanteria. Interesujące porównania, wiele odniesień do wojskowej terminologii i zawoalowana erotyka, jakby nie należało jej profanować codziennym, prostym językiem.

W ostatnim rozdziale znajdujemy streszczone wskazówki istotne w sztuce miłości. W większości odnoszące się jednak do epoki, której już nie ma, do Chin, które już nie istnieją i starych obyczajów.

Książka ukazała się w 1987 roku, w serii „Biografie niezwykłe” nakładem Wydawnictwa „Dobra Książka”. Nie byłabym jednak sobą, gdybym nie próbowała sprawdzić kim jest tajemnicza Miao Sing. Prawdopodobnym jest, że to postać fikcyjna, a książka przetłumaczona przez Chociłowskiego to „The Jasper Gate: The Memoirs of a Chinese Courtesan” (czy „The Fabulous Courtesan”) Jonathana Quayne’a z roku 1967.

Ci, którym spodoba się ta część mogą sięgnąć po tom drugi, po „Tortury miłości”. Mnie wystarczą te wyznania. Nasyciłam się samurajskimi mieczami w chińskich futerałach, w czasie aktu deszczu i chmur dającego radość w cieniu hibiskusowej zasłony.