CLAUDIA DEA, „woman among the flowers„, CC BY 2.0

Poniższe opowiadanie jest publikowane powtórnie w ramach cyklu Retrospektywy. Pierwszy raz pojawiło się na portalu Najlepsza Erotyka 11 lipca 2016 roku.

Siedząc pośrodku krakowskiej starówki tonącej w rozedrganym sierpniowym upale, odurzona szmerem fontann, oddawałam się ulubionej zabawie: wyławianiu z tłumu najprzystojniejszego mężczyzny. Po znalezieniu zdobyczy, zaklinałam rzeczywistość na wszystkie świętości, by zechciał zwrócić ku mnie spojrzenie. Czasami się udawało, ale i na tym też kończyło. Żaden nie padł porażony mym urokiem, ani nie porwał mnie ze sobą. Zaabsorbowana grą, zapomniałam o mojej grupce podstarzałych Francuzów. Ich zbliżające się głosy wyrwały mnie z zamyślenia.

– Przysypiasz, przewodniczko? Nie widzisz, że zbiera się na burzę? Schrońmy się gdzieś przed obiadem – zaproponował Emmanuel, wskazując na niebo osnute tu i ówdzie chmurami.

W Galerii Krakowskiej moi podopieczni snuli się sennie po zakamarkach holu. Niech sobie pofantazjują przed witrynami z wyszukaną damską bielizną, niech pożerają wzrokiem seksowne ekspedientki! Ja jeszcze powrócę do mej zabawy, usadowiona na wygodnej ławce – tu też nie brakowało kandydatów do moich fantasmagorii. Wiedząc jednak, że prędzej czy później padnie hasło „obiad”, ruszyłam przed siebie w poszukiwaniu zacisznego miejsca na posiłek. Właśnie rozglądałam się za kartą dań przed ekskluzywną restauracją, gdy nagle wpadłam na wysokiego kelnera. Zanim zdążyłam zareagować, usłyszałam jego uprzejme „przepraszam”.

Kontakt ciał przez ułamek sekundy wystarczył, by połączyć nas w długim spojrzeniu. Jeszcze przez chwilę trzymałam śmiało uniesioną głowę, jak skamieniała, a on przenikał mnie czarnym wzrokiem. Odszedł bez słowa, a ja zrozumiałam, że właśnie dokonałam wyboru. Teraz wystarczyło zebrać grupę i przekonać ją, że to najlepszy lokal w całej galerii. Nie zabraknie mi argumentów. Liczyło się jedno: przedłużyć i pogłębić relację z wyjątkowo przystojnym mężczyzną. Gdy tylko wybraliśmy stolik, „mój” kelner pojawił się natychmiast z kartami dań.

– Czy podać coś do picia? – spytał, dotykając mnie spojrzeniem, sprawiającym, iż poczułam łagodne ciepło otulające ciało.

– Poproszę butelkę czerwonego wina. – Wskazałam nazwę na karcie. Kiedy notował, zdążyłam zauważyć na kieszonce jego czarnej koszuli przypinkę z imieniem „Krzysztof”.

Bezpiecznie zakotwiczona przy stoliku, siliłam się na dyskrecję, obserwując płynność, z jaką dryfował pomiędzy klientami, bufetem i zapleczem kuchennym.

– Jakie wrażenia po trzech dniach zwiedzania, Antoine? – rzuciłam, wracając do roli przewodniczki.

– Świetne – odparł, zanurzony w menu, które oprócz tłumaczenia na angielski i niemiecki zawierało zdjęcia najważniejszych dań.

– Cóż za urocze miasto! – wtrącił Emmanuel. – Ileż tu pięknych kobiet! – Rozejrzał się po zapełnionej sali z filuternym uśmiechem.

– Anno, pomóż nam wybrać specjalność firmy – niecierpliwił się Georges.

Apetyczne fotografie umieszczone w karcie ułatwiły wybór dań. Lekkim kiwnięciem głowy przywołałam wpatrującego się we mnie kelnera. Zebrałam wszystkie siły, by składając zamówienie, oczarować go głosem i uśmiechem.
Pierwszy łyk wina zaskoczył cierpko-kwaskowatym smakiem, lecz każdy następny przyzwyczajał podniebienie do szlachetnego taninu. Pogrążona w degustacji, przypomniałam sobie, że namówiłam Emmanuela na kupienie albumu z rysunkami Andrzeja Mleczki, zapewniając, że zrozumie jego humor bez znajomości języka polskiego. Zwabił go zresztą sam tytuł: „Kamasutra – sto pozycji dla każdego”. Zaczęliśmy wertować kartki pokryte rysunkami z dymkami lakonicznych opisów. Nie pomyliłam się – humor to uniwersalny język. Emmanuel reagował wybuchami śmiechu przy każdym nowym obrazku, zanim zdołałam przetłumaczyć krótki tekst.

– Popatrz Emmanuel, tu masz pozycję niemiecką – przetłumaczyłam.

– A widziałaś grecką? Aha, nie zapomniał nawet o francuskiej – zauważył z pewnością konesera.

Udawałam mocne zaangażowanie w przeglądanie albumu, lecz w rzeczywistości pilnie śledziłam kroki Krzysztofa, wiedząc, że przepływa wysoko ponad naszymi głowami i łatwo może zauważyć rodzaj rysunków, które tak nas rozbawiały. Kiedy wrócił z drugą butelką, poczułam, że się rumienię i zamknęłam album, niechcący pokazując wymowny tytuł. Rozlewał wino powoli, ociągając się przy moim krześle, a ja syciłam się bliskością młodego męskiego ciała. Gdy odszedł, zaczekałam, aż zniknie na zapleczu, by poprawić dekolt bluzki i obciągnąć krótką spódnicę z rozporkiem z przodu. Dyskretnie pochyliłam się nad puderniczką, pośpiesznie poprawiając makijaż.

Powrócił z kopiastymi daniami. Francuzi przerwali na chwilę rozmowę, zachwyceni kunsztowną kompozycją kształtów i kolorów z grillowanych warzyw, otaczających kotlety de volaille. Pierwsze kęsy, popite winem, rozluźniły jeszcze bardziej języki i wzmogły rozmowność. Lecz ja delektowałam się w milczeniu feerią smaków i starym burgundem, który odurzał coraz przyjemniej i odgradzał mnie od konwersacji podopiecznych. Wsłuchana w siebie, zawieszona w szmerze sali, dałam się otoczyć niepostrzeżenie obłokami erotycznych fantazji. Odruchowo podniosłam głowę i spostrzegłam utkwione we mnie oczy Krzysztofa, pochylającego się nad bufetem. Cóż za spojrzenie! Przeszyło mnie czule, do głębokości. Od razu zmiękłam w środku i zrozumiałam, że od tej pory będę milcząco błagać o następne muśnięcia tego ciemnego wzroku.

Smagła twarz, ciemne włosy i czarne oczy – to przecież mój ideał mężczyzny! A wysportowana i smukła sylwetka – to szczyt mych erotycznych marzeń! Gdyby tak zajrzeć z bliska w te jarzące węgle oczu! Dotknąć zmysłowych warg. Pocałować. Wtulić się w silne ramiona. Przylgnąć do promieniującego młodością ciała. W jakież podniecenie wprawiły mnie te mrzonki! Wypełniły mnie całą, prężącą się już w oczekiwaniu. Grudki sutków stwardniały pod bluzką, poczułam ciepłą wilgoć sromu.

Jeszcze raz podnieść głowę, właśnie teraz! Połączyć się z Krzysztofem w uścisku spojrzenia. I już więcej nie odwracać wzroku, nie spuszczać oczu. Oddać się całkowicie grze, która mnie tak omotała. Dać mu do zrozumienia, że podoba mi się i gotowa jestem na wszystko. A niby czego miałabym się obawiać w tej anonimowej przestrzeni? Czyż nie czułam się bezpiecznie w sali wypełnionej hałasem, gdzie każdy był zajęty swoim posiłkiem i wsłuchany we własne słowa? Niedługo stąd zniknę i pewnie nigdy nie wrócę. Cóż w tym ryzykownego? To tylko niewinne fantazmaty! Dość wahań, czas najwyższy oddać się jakże intrygującej grze!

Jak zahipnotyzowana, wodziłam wzrokiem za Krzysztofem, podziwiając harmonię i grację jego ruchów. Zniewalające pożądanie powoli wypełniało każdą cząstkę mego ciała. Kiedy spostrzegłam, że ociągał się przy stoliku młodych klientek, wezbrały we mnie dławiące obawy. Dwie farbowane blondynki, drażniące młodzieńczą świeżością, mogłyby przecież odwrócić jego uwagę ode mnie! I tak skończyłaby się moja zabawa. Burza chaotycznych emocji eksplodowała w głowie. A może to zazdrość? Tylko właściwie o co?

Nagle Krzysztof odwrócił się od ich stolika i podszedł do mnie tak blisko, że poczułam jego ciepło i przyjemną woń perfum.

– Czy wszystko w porządku? Czy smakowało? – spytał łagodnym głosem, zanurzając we mnie wzrok. Potaknęłam milcząco, a on rozlał resztę wina do pękatych lampek i odszedł z pustymi talerzami.

Czyżby zamierzał mnie uspokoić? Może rzeczywiście wyczuł mój niepokój i zazdrość? Niby jak mógłby to wyczytać? Przecież on tylko wykonuje swą pracę! W każdej restauracji słyszymy podobne pytania. A może już chce się wycofać i zostawić mnie samą w tej grze? Przecież zaangażowałam się w nią – całą sobą! Za mocno go zapragnęłam, by to teraz zatrzymać! Zresztą, moje ciało zdecydowało już za mnie: stawało się bezwolne.

Obezwładniający chaos załaskotał przyjemnie, choć pewna część mojej osoby chciałaby się wycofać, by zakończyć wyimaginowaną dziecinadę. Wystarczyło tylko odwrócić głowę do mych podopiecznych i zanurzyć się w ich ożywioną dyskusję po suto zakrapianym posiłku. Lecz jak można uciekać przed zniewalającym wzrokiem pożądania? Natarczywym i władczym. I jakże podniecającym!

Przykuta resztkami sił do rzeczywistości, wyjęłam z torebki notes i ołówek. Zaczęłam zapełniać kartkę po kartce, wylewając strumień odczuć wywołany wzbierającym podnieceniem. Chaotyczne zapisywanie na dobre odgrodziło mnie od grupy. Teraz mogłam do woli obserwować Krzysztofa. Rzucić za nim wzrokiem od czasu do czasu, udając, że piszę. Coraz wyraźniej klarował się mój cel: zaintrygować go tym, co zapisuję. Grać dalej? Nie poddawać się? Chwytać marzenia? Z niewymowną przyjemnością stwierdziłam, że rozhuśtane erotyczne fantazje zaczęły szalenie mnie odurzać.
Nagle wydało mi się oczywiste, że on naprawdę zechciał mnie dotknąć, wsunąć rękę w dekolt, a nawet między uda. Podniecała mnie sama myśl o reakcji jego ciała, gdy tak muskał mnie wzrokiem czy wtapiał się w mój zapach, klucząc w pobliżu.

* * *

Kiedy Krzysztof przechodził obok stolika, zapragnęłam, by nagle schwycił mnie za rękę, bo sama nie odważę się na żadną inicjatywę. Zamarzyłam, by jego uścisk był mocny i zdecydowany. Żeby poprowadził mnie przed sobą, kierując w stronę szatni kelnerów. Nie odezwie się słowem, ja też o nic nie spytam. Poczuję silną dłoń na plecach, popychającą mnie do środka i usłyszę chrobotanie klucza w zamku. Zanim zdążę się odwrócić, złapie mnie brutalnie od tyłu i mocno przyciśnie.

Jednak zdołam odwrócić się twarzą i obnażyć piersi, błagając w milczeniu o wargi na mych sutkach. Lecz on nagle ujmie me ręce w przegubie i uwięzi je za plecami. Przytrzymując mnie nadal jedną ręką, drugą ściągnie mi majtki, łatwo dostępne pod krótką spódnicą. Dopiero wtedy przylgnie do mych rozedrganych ust, z których nie zdąży się wyrwać żadne słowo – spije z nich nieme okrzyki nieposkromionej rozkoszy. Powoli zsunie usta po szyi, zapominając się w zachłannym ssaniu nabrzmiałych brodawek.

Potem uklęknie i delikatnie rozszerzy mi uda, by dotrzeć ustami do pulsującej łechtaczki. Zniewolona czułymi pieszczotami, wyzwolę z siebie orgazm, który wzbierał we mnie od chwili spotkania. A Krzysztof płynnie zgra się z jego rytmem, by podsycać go z coraz większą namiętnością. Przez zaciśnięte zęby będę błagać, by przestał, będę powtarzać, że go nienawidzę, będę się skarżyć, że oszaleję – od tego ciągłego zamierania i zmartwychpowracania.
Kiedy wyczuje, że w gardle zbiera mi się okrzyk powracających fal ekstazy, nagle zatka mi usta i zmierzy intensywnym spojrzeniem. Tym samym co na początku – od którego wszystko się zaczęło. Ten władczy wzrok pomoże mi nieco ujarzmić miłosne uniesienie. Nie na długo. Znowu go zapragnę, ze wzmożoną żarliwością. Lecz pozwolę, by obnażył się w ciszy, przymykając pruderyjnie oczy. Niczego nie zobaczę, lecz same odgłosy podniecą mnie do szaleństwa: brzęk rozluźnianej sprzączki od paska, chrobot suwaka, odgłos zsuwających się spodni.

Przyjmę go miękka i wilgotna. Zdławię w sobie okrzyki łączących się ciał, lecz nie powstrzymam łez, które zaczną spływać po policzkach w miarę powolnych i regularnych ruchów. Dopiero teraz podniosę powieki, by móc nasycać się z bliska jego oczami, coraz ciemniejszymi i groźniejszymi. Będę go zaklinać, by nigdy nie przestawał, by wypełniał mnie sobą bez końca. Aż zatracę się kompletnie, dostrzegając kalejdoskop barw w źrenicach kochanka, coraz szerszych i zmąconych upojeniem.

* * *

A przy stoliku, moi podopieczni wyczerpali tematy i zdołali poprosić o rachunek. Wyrwali mnie z odrętwienia, spostrzegając, że choć pochylona nad notesem, nie piszę już od dłuższego czasu. Jeszcze odurzona siłą orgazmu, spojrzałam nieprzytomnie na Krzysztofa, stawiającego na stoliku kieliszki z żurawinową nalewką.

– To od firmy – oznajmił z nutką rozczulenia w głosie.

Wydało mi się, że jego twarz promieniowała spełnieniem. Aha, czyli powrócił już do pracy? Zerwał więź, która połączyła nas w erotycznym szaleństwie? Może to i lepiej, że tak skończył – przecież już go nie potrzebowałam po tylu falach orgazmu. Czyżby to tylko mi się śniło? Teraz już sama nie wiedziałam, czy to wszystko naprawdę się przydarzyło. Musiałam powoli się pozbierać i zapanować nad ciałem.

Poprosiłam Francuzów, by zaczekali na mnie przed restauracją. Wyciągnęłam z torebki dużą chustę i zawiązałam ją na biodrach, poprawiając zmiętą spódnicę. Przed wyjściem, zabrałam z naszego stolika pozostawiony album „Kamasutra”.
Pooglądam go jeszcze dziś wieczorem – razem z mężem, który nareszcie dotrze do Krakowa. Wypełniona niespodziewanym podnieceniem, powitam go namiętnie w pokoju hotelowym, stęskniona za harmonią naszego współżycia.

.

Utwór chroniony prawem autorskim. Dalsze rozpowszechnianie w całości lub fragmentach bez zgody autora zabronione.

Aby pobrać ebooka z powyższym tekstem w formatach pdf, epub, mobi:

Czytelniku, chętnie zamieścimy dobre opowiadania erotyczne na Najlepszej Erotyce. Jeśli stworzyłeś dzieło, które ma nie mniej niż 2000 słów, zawiera ciekawą historię i napisane jest w dobrym stylu, wyślij je na nasz adres ne.redakcja@gmail.com. Każdy tekst, który przypadnie do gustu Redakcji Najlepszej Erotyki, zostanie opublikowany, a autor dostanie od nas propozycję współpracy.